เช้ามีเรื่องราว ตอนเจ็ดโมงเช้าครับ เมื่อคืนไปดูคอนเสิร์ตแล้วตอนนี้เพิ่งกลับ
ความจริงไม่อยากกลับ ยังอยากอยู่ต่อครับ แต่ที่ต้องกลับเพราะอยู่ไม่ได้จริงๆ
ผมไปเที่ยวกับเพื่อน เพราะเป็นวัน ฮัลโลวีน แต่งตัวกันจัดเต็ม คนนึง เป็นผีจีน
คนนึง แต่งหัวขาด อีกคนเป็นกีโยตีน ส่วนผมเอาผ้าปู มาคลุมเป็นผีจากเดอะริง
เมื่อคืนไปดูคอนเสิร์ตอยู่ที่ผับๆหนึ่ง จังหวัดกำแพงเพชรผมดูเสร็จตีหนึ่งครึ่ง
ด้วยความเมามาย เหล้าหก เหม็นหึ่ง เพื่อนขับรถไปส่งให้ไปอาบน้ำที่โรงแรม
ผมเดินไปเช็คอิน ได้ห้อง 705 ตุ๊กแกแม่งโคตรเยอะ ต๊อก ต๊อก กูจะบ้า
แอลกอฮอลมันออกฤทธิ์ ผมเริ่มเดินตาพร่า เดินเอาตัวไปชนประตู แล้วประตูก็เปิดอ้า
เมาเข้ามาในห้องด้วยความหดหู่ ลืมดูเลขห้องแต่เมาเกินละไม่สู้
ยังไม่ทันจะถอดวิก เข้าห้องนํ้า จะหยิบสบู่แล้วผมก็ขนลุกซู่ มีคนเข้าห้องมา
ผมคิดว่าโจรแล้วซ่อนตัวอย่างไว ซ่อนตัวหลังประตูก็ได้แต่คิดว่าใคร
พี่เขาเข้ามาอาบนํ้า โชคดีเปิดประตูไว้ โอ๊ยนี่มันอะไร เป็นโจรยังไงมาอาบนํ้า
พอเสร็จภารกิจพี่เขาปิดไฟนอน ผมค่อยๆแง้มประตู คลายตัวจากที่ซ่อน
ย่องไปหยิบขวดสบู่เผื่อได้ใช้เป็นค้อน แต่อยู่ดีดีโคตรหลอน พี่เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา
ผมโคตรตกใจตัวไปชนฝักบัว นํ้าฝักบัวแม่งไหล ไหลลงมาใส่หัว
ผมรีบเอาชุดเช็ดพื้นด้วยความกลัว และเพื่อความชัวร์ผมกลับไปซ่อนที่เดิม
พี่เขาลุกทันทีตรงมาที่ห้องน้ำ เวลาตอนนั้นซักประมาณตีสาม
ผมซ่อนตัวหลังประตูแล้วใจผมเต้นตูมตาม พี่เขายืนดูพื้นห้องนํ้าที่แห้งสนิทแล้วตกใจ
ผมแอบดูเขา ผ่านซอกประตู ตอนนี้เริ่มสร่าง สมองเริ่มฟื้นฟู
ไม่เห็นหน้าเขา จากช่องที่แอบดู ขาสั่นไปทุกอณูผมก็เลยนั่งลง
โป๊ะ
ชั่วอึดใจเดียวผมได้กลิ่นเหม็นเน่า กลิ่นมันเหม็นตุตุ เหม็นกลิ่นอาหารเก่า
เพื่อนๆที่ผับมันกลัวผมหิวข้าว แม่งเอ๊ยโคตรเศร้า นั่งทับลาบก้อยในกางเกง
พี่เขาลุกอีกผมเลยปีนออกหน้าต่าง กลัวเขาเข้ามาทำร้าย เราต้องรีบบอกยาม
ผมปีนออกไป ด้วยความวู่วาม หัวใจผมเต้นโคตรคราม เพราะระเบียงมันไม่มี
ผมเกาะเอาไว้ด้วยปลายนิ้วทั้งสิบ พี่เขาออกมามอง ผมเกาะนิ่งเงียบกริบ
ตอนนั้นกลัวตาย ผมสวดมนต์ตั้งจิต พี่เขากลับไปนั่งคิด ผมเลยปีนกลับที่เดิม
ไม่ไหวแล้วครับเป็นไงก็เป็นกัน หนีออกทางประตูเนี่ยแหละ จะถีบประตูแม่งให้พัง
ผมหายใจตั้งสติ และด้วยความกดดัน แต่ทันใดนั้น ไฟดับทันที
จังหวะนี้แหละ ผมก้มตัวติดดิน จังหวะนี้แหละที่เราต้องช่วงชิง
สภาพกูแม่ง ผีในชุดเดอะริง พอวิ่งออกไปเห็น อ้าวเฮ้ยดาจิม
ผมนี่ตาเหลือก เพราะผมเป็นFC เข่าอ่อนลงไปนั่งตรงปลายเตียงพอดี
พี่เขานั่งจ้องผมแล้วสวดมนต์ทันที จากที่ผมกลัวเขา เขากลัวผม อะไรนี่
พี่เขาสวดคาถาเป็นภาษาบาลี ผมไม่อยากขัดเขาเลยนั่งต่อเป็นพิธี
พอเดินออกจากห้องผมก็อ๋อทันที นึกว่า 705 ที่แท้ 704 หว่ะ
โว้ยกูเป็นผี กูเป็นผีห้องดาจิม เชี่ย พี่ผมขอโทษ ผมขอโทษพี่ดาจิม โว้ย
โว้ยกูเป็นผี กูเป็นผีห้องดาจิม โว้ย ผี กูน่ะเป็นผี กูน่ะเป็นผี กูน่ะเป็นผี โว้ย
โว้ยกูเป็นผี กูเป็นผีห้องดาจิม เชี่ย พี่ผมขอโทษ ผมขอโทษพี่ดาจิม โว้ย
โว้ยกูเป็นผี กูเป็นผีห้องดาจิม โว้ย ผี กูน่ะเป็นผี กูน่ะเป็นผี กูน่ะเป็นผี โว้ย โว้ย
