ฉันเคยกลัวในวันที่เราต้องลาจาก
การพลัดพราก อาจทำให้ใจฉันเหงา จนทนไม่ไหว
แต่ความเป็นจริง ชีวิตคนเราต้องเดินทาง
ระยะทางวันนี้อาจห่างไกล
แต่ไม่เคยไกล สำหรับฉัน
อาจเนิ่นนาน อาจเหน็บหนาว แต่ยิ่งเข้าใจ
ยิ่งไกลยิ่งรู้ว่ารัก ยิ่งห่างยิ่งรู้ว่ารัก
มองเส้นขอบฟ้าบังทำให้ฉันคิดถึงเธอ
รักไม่เคยลดลงและยังไม่เคยลบเลือน
อ้อมกอดสุดท้ายและคำสัญญาที่เธอได้ให้ฉันมาในวันนั้น
ฉันยังมองไปที่ตรงนั้นที่เธออยู่ การพลัดพราก
ได้ทำให้ใจได้เรียนรู้ เพื่ออยู่กับความเหงา
วันเวลาก็ยังคงเดินและแปรเปลี่ยน การรอคอยอาจยาวนาน
แต่ไม่เคยนาน สำหรับฉัน อาจเนิ่นนาน อาจเหน็บหนาว แต่ยิ่งเข้าใจ
ยิ่งไกลยิ่งรู้ว่ารัก ยิ่งห่างยิ่งรู้ว่ารัก
มองเส้นขอบฟ้าบังทำให้ฉันคิดถึงเธอ
รักไม่เคยลดลงและยังไม่เคยลบเลือน
อ้อมกอดสุดท้ายและคำสัญญาที่เธอได้ให้ฉันมาในวันนั้น
การรอคอย อาจเนิ่นนาน อาจเหน็บหนาว แต่ยิ่งเข้าใจ
ยิ่งไกลยิ่งรู้ว่ารัก ยิ่งห่างยิ่งรู้ว่ารัก
มองเส้นขอบฟ้าบังทำให้ฉันคิดถึงเธอ
รักไม่เคยลดลงและยังไม่เคยลบเลือน
อ้อมกอดสุดท้ายและคำสัญญาที่เธอได้ให้ฉันมาในวันนั้น