ท้องทะเลสีคราม วิบระยับตา
แดดเผาบนกายเธอเพียงใด
ไหล่ของเธอยังคงแหวกว่ายขึ้นมา
Sayonara Crawl
มอบใจไปให้เธอเพียงใด
แต่เธอคงไม่รับรู้สักนิดเลย
หาดทรายยังคงรออย่างเหงาๆ
ฤดูร้อนแกล้งเราทำไม
กลมๆ ส้มๆ ไง ก็ทุ่นที่ลอยตรงนั้นเห็นกันอยู่
ก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเธอจะพาไปได้ไหม
สุดขอบที่กั้นเขต แต่ว่ามันจะเป็นไปได้ไง
ก็เพราะว่าฉันคงไม่อาจว่ายไปไกลเท่าเธอหรอก
ใช้แค่ผ้าเช็ดตัวมาห่อกาย ในใจยังแอบสั่นไหว
ขอเธออยู่ตรงนี้ ไม่มีใครได้ไหม
ภายใต้แสงอาทิตย์ ที่มีแค่เพียงเราสอง
Setsunai Crawl
มันเจ็บปวดเหลือเกิน แทบมีน้ำตา
จะใกล้ จะไกล ขอเป็นเธอ
อยากจะเจอมีแต่เธอทุกเวลา
Setsunai Crawl
มันแอบเก็บไว้ ซ่อนอยู่ข้างใน
จะรู้ไหมว่าฉันคอยเฝ้ามองอยู่
แค่รู้ว่ามีเธออยู่ตรงนั้น
เกิดอาการเต้นแรงในใจ
ไม่ใช่เป็นแค่เพียงสระที่ไว้เล่นน้ำของเด็กๆ
มันคือทะเลที่ลึกกว้างเกินจะลงไป
ความเป็นผู้ใหญ่ อิสระนี่มันไปไกลมากมาย
ก็เพราะว่าฉันคงไม่อาจก้าวเข้าไปถึงใจเธอ
เธอยังเป็นเหมือนเดิมในวันนั้น
เธอยังคงไขว่และคว้า
ที่คอยแข่งกับใคร ๆ ตลอดเวลา
จุดหมายที่เธอว่ายไป บอกได้หรือเปล่าเธอ
Sayonara Crawl
ท้องทะเลสีคราม วิบระยับตา
แดดเผาบนกายเธอเพียงใด
ไหล่ของเธอยังคงแหวกว่ายขึ้นมา
Sayonara Crawl
มอบใจไปให้เธอเพียงใด
แต่เธอคงไม่รับรู้สักนิดเลย
หาดทรายยังคงรออย่างเหงาๆ
ฤดูร้อนแกล้งเราทำไม
Omoide Crawl
หน้าร้อนที่พ้นผ่าน ต้องมีสักวัน
ก็เหมือนร่องรอยบนตัวเรา
แดดที่เผาคงไม่นานก็จางไป
Omoide Crawl
ไม่ว่าจะรักสักเท่าไร
จะรู้ไหมว่าหัวใจที่รออยู่
ต้องการออกซิเจนมาหล่อเลี้ยง
ต้องการเพียงแค่เธอมีใจ
ไม่รู้เธอเข้าใจบ้างไหม
ก็รักเธอมากเกินใครๆ
ได้ยินลมหายใจบ้างไหม
