กว่าสิฮักคนหนึ่ง ได้เกินครึ่งหัวใจ
ใช้เวลาท่อได๋ ฮู้บ่...
จนได้ฝากชีวิต คิดมั่นใจคักแหน่
บ่เคยแคร์ แม่นไผเว้าหยัง
พอสิฮอดฝั่งฝัน เลยมาเกินครึ่งทาง ก็มีคนอาการ เรรวน
เสียงหายใจกะว่าบ่ม่วน ฮือ...
เหมือนพลัดตกสวรรค์ เริ่มผุพังทุกวัน
คำว่าฮัก ที่เหลือข้างเดียว
ตกเป็นตัวสำรอง เพราะมีคนสำคัญ
อยู่ในใจ แทนที่กันแล้ว
ตั้งใจออกจากแถว ทางความฮักของเฮา
เพื่อให้เขา เข้ามาดูแล คำว่าแคร์ เลยหา...บ่พ้อ
* ความเจ็บมันบ่มีเสียง กะเลยเห็นเพียงน้ำตา
เพื่อแสดงให้อ้ายฮู้ว่า ให้หลูโตนใจกันจักหน่อย
ให้สมที่ตั้งใจมาฮัก พ่อแม่กะหวังนำบ่ค่อย
โอ้ย...ใจ คือเฮ็ดกันได้น้ออ้าย
(ซ้ำทั้งหมด / *)