กลางคืนเธอหลับฝัน กลางวันเธอตื่น
บางคืนเธอสะอื้น จนตอนเช้า
ผู้คนหลากหลายมากมาย
วุ่นวายในเมืองใหญ่
หาหนทางต่อไป กับชีวิต
บางคนเอาเปรียบกัน ไม่เหลือแล้วความเป็นคน
คนที่ยังทุกข์ทน ทนต่อไป
สิ่งของแวววาวบังตา ไขว่คว้าไม่มีสิ้นสุด
จนท้ายในที่สุด ก็จากไป
ชั่วชีวิตที่ได้เกิดมา ไขว่คว้าแค่เพียงว่างเปล่า
อันสิ่งของแวววาวหมดความหมาย
ต่อจากนี้ ไม่อาจรู้ วันเวลาเคลื่อนย้ายคืนวันเดือนดาวลับหาย
หนึ่งชีวิตเกิดมาพ้นวันเวลาผ่านไป จนตะวันโผล่พ้นขึ้นมานานับเวลาเลื่อนไปดับสูญ
หลายคนมีความฝัน เพื่อวันที่ดีข้างหน้า มีชีวิตเพื่อกันและกัน
บางคนเพียงแค่หวัง ให้ครอบครัว ได้กินนอนอุ่น อาหารข้าวปลาผ้าห่มและหยูกยา
บางคนเพียงพอแล้ว สิ่งทั้งหลายที่มันมากมาย มีชีวิตเรียบง่าย เธอและฉัน
