ลืมตาขึ้นมาเพื่อเจอโลกที่เดียวดาย
มองไปทางไหนใครๆ ก็อยู่เป็นคู่กัน
เห็นเขาหัวเราะ กระซิบ เอ่ยคำรักกัน
คงมีแต่ฉันที่ยังต้องเหงาใจ
เปิดเพลงให้ดังบดบังเสียงเงียบในใจ
ใจคอมันหายเห็นใครโอบเอวกันร้องเพลง
คนมีที่รักก็โทรคุยกันเช้าเย็น
เบอร์โทรฉันเองทำไมช่างเงียบงัน
ก็รักกันให้นานๆ จนฟ้าและดินสลาย
อิจฉาแต่ต้องฝืนใจ ทนดูใครๆ หยิบยื่นความรักให้กัน
เกลียดนักที่คนรักกัน เกี่ยวแขนและเดินเคียงคู่
ฤดูอะไรจะหนาวแค่ไหนก็อุ่น ไม่เกรงใจคนเหงาเลย
อ้อมแขนไม่เคยจะได้คุ้น แค่อยากมีคนเดินเคียงกับฉัน
ช่วยส่งลงมาได้ไหมสักคน
ละอองหยาดฝนสาดมาช่างหนาวเหลือเกิน
อยากมีใครเดินกางร่มให้พออุ่นหัวใจ
มองใครมีรักให้กันมากมายเท่าไร
ยิ่งทำให้ฉันยิ่งเหงามากเท่ากัน
ก็รักกันให้นานๆ จนฟ้าและดินสลาย
อิจฉาแต่ต้องฝืนใจ ทนดูใครๆ หยิบยื่นความรักให้กัน
เกลียดนักที่คนรักกัน เกี่ยวแขนและเดินเคียงคู่
ฤดูอะไรจะหนาวแค่ไหนก็อุ่น ไม่เกรงใจคนเหงาเลย
อ้อมแขนไม่เคยจะได้คุ้น แค่อยากมีคนเดินเคียงกับฉัน
ช่วยส่งลงมาได้ไหม
เกลียดนักที่คนรักกัน เกี่ยวแขนและเดินเคียงคู่
ไม่เกรงใจคนเหงาเลย อ้อมแขนไม่เคยจะได้คุ้น
ไออุ่นจากใครจะมีบ้างไหม เพียงแต่เฝ้ารอจะเจอวันไหน
คอยตั้งคำถามอย่างนี้ ต่อไป
