อยู่ๆ น้ำตาก็ไหล ข้างในมันรู้สึก เป็นแผลที่ลึกบาดใจ
พร้อมคราบน้ำตา เธอคงไม่หวนคืนมา จากใบคงไม่กลับมา
นอนหนาวก็แค่ข่มตา บอกเธอว่าฉันไม่เป็นไร
คอยปลอบตัวเองนะ คนอย่างฉันดีแล้วมันไม่มีใคร
คอยบอกตัวเองรัก ที่มีให้กันวันนั้นมันทิ้งไป
เมื่อถึงจุดถึงวันที่จากลา บ่อน้ำตามันรินไหล
รักผิดคนโง่เองที่ให้ใจ ไม่เป็นไรแค่เสียใจฉันผิดเอง
เมื่อรักมันทรมานต้องห่างเลิกราจากไป
เจ็บช้ำข้างในที่สุด ต้องลุกและยืนให้ไหว
เมื่อรักกลายเป็นน้ำตา ปรารถนาฉันให้ไปหมดใจ
คิดว่ารักของคนมันยิ่งใหญ่ แล้วที่สุดมันกลายเป็นอะไร
คอยปลอบตัวเองนะ คนอย่างฉันดีแล้วมันไม่มีใคร
คอยบอกตัวเองรัก ที่มีให้กันวันนั้นมันทิ้งไป
เมื่อถึงจุดถึงวันที่จากลา บ่อน้ำตามันรินไหล
รักผิดคนโง่เองที่ให้ใจ ไม่เป็นไรแค่เสียใจฉันผิดเอง
เมื่อรักมันทรมานต้องห่างเลิกราจากไป
เจ็บช้ำข้างในที่สุด ต้องลุกและยืนให้ไหว
เมื่อรักกลายเป็นน้ำตา ปรารถนาฉันให้ไปหมดใจ
คิดว่ารักของคนมันยิ่งใหญ่ แล้วที่สุดมันกลายเป็นอะไร
คนบางคนยอมเจ็บเพื่อจะยื้อด้วยใจ
ยอมซื่อบื้อเพื่อรักษาให้ เธอมองมา
ยอมโง่เพื่อต่อเวลายอมเจ็บและเสียน้ำตา
แต่สุดท้ายรักก็มาจากไป
เมื่อรักมันทรมานต้องห่างเลิกราจากไป
เจ็บช้ำข้างในที่สุด ต้องลุกและยืนให้ไหว
เมื่อรักกลายเป็นน้ำตา ปรารถนาฉันให้ไปหมดใจ
คิดว่ารักของคนมันยิ่งใหญ่ แล้วที่สุดมันกลายเป็นอะไร