ถึงคราว ที่ตัวฉันและเธอไม่อาจจะฝืน กาลเวลา
หรือความจริงโลกได้กำหนดไว้
เพียงให้ฉันได้เจอ เพื่อให้เธอต้องจาก
ความทรงจำ วันเหล่านั้น ฉันยังคงไม่ลืม
มันยังคงคอยย้ำเตือน ว่าเธอจากลาฉันไปแสนไกล
ฉันยังติดอยู่ในความเสียใจ
ไม่อยากจะรับความจริง
ไม่อาจจะย้อนเวลา
เหลือก็เพียงแต่ หยดน้ำตา วันที่เธอนั้นได้จากไป
ภาพที่เธอนั้นโอบกอด
ยังคงสะท้อนในใจ
เหมือนว่าวันพรุ่งนี้ คงไม่มี ความหมายใด
ไม่อยากจะรับความจริง
ไม่อาจจะย้อนเวลา
เหลือก็เพียงแต่ หยดน้ำตา วันที่เธอนั้นได้จากไป
ภาพที่เธอนั้นโอบกอด
ยังคงสะท้อนในใจ
เหมือนว่าวันพรุ่งนี้ คงไม่มี ความหมาย
