ไม่รู้เวรกรรมอันใด ดลใจให้ฉันต้องเจอ ตกเป็นทาสรักให้เธอ ทำร้ายหัวใจตลอด
ดีกับเธอเท่าไหร่ เธอยังคว้าใครใครมากอด ตาก็ไม่บอด แต่ต้องทำไม่เห็นทุกที
* เหมือนอยู่เพื่อเจ็บเฉยเฉย แต่ไม่เคยกล้าตัดใจ ยอมตกเป็นของตาย ยอมรักคนไม่รักดี
เธอสั่งให้ทำอะไรก็รีบไปทำให้ ยอมให้เธอหลอกใช้ได้เต็มที่
สมองก็ยังมี แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกลวง
** หรือเธอเป่าเวทย์มนต์คาถา เสน่หาบูชาวิญญาณ
กักขังหน่วงเหนี่ยวทรมานให้เกิดภาพลวง
คิดจะหนีกี่ครั้งก็ดิ้นไม่ได้ ดั่งถูกคุณไสยผูกใจเป็นบ่วง
บูชายัณมัดตุ๊กตาห่วงถ่วงใจไว้
*** เหมือนโดนเล่นของใส่กัน ฉันจึงหลงและฉันจึงบ้า
ทั้งที่เธอมีแต่น้ำตาตอบแทนใจ
ยิ่งเจ็บยิ่งรักขึ้นทุกวัน เหมือนว่าฉันขาดเธอไม่ได้
บางครั้งก็ยังสงสัย ทำไมยอมให้เธอทำร้าย ทำไมเธอเลวได้ใจฉันยังรักอยู่
(ต้องดิ้นให้ได้) มันดิ้นไม่ได้ (ต้องดื้อให้ได้) มันดื้อไม่ได้
(ต้องขัดให้ได้) มันขัดไม่ได้ (ต้องขืนให้ได้) มันขืนไม่ได้
มัดขัดไม่ได้ มันขืนไม่ได้ มันหนีไม่ได้ มันดื้อไม่ได้
(ซ้ำ *, **, ***), (ซ้ำ ***)
ความรักหรือว่าคุณไสย ทำไมยอมให้เธอทำร้าย ทำไมมันเจ็บแทบตายฉันยังโง่อยู่
