เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
ใครๆ ก็มาเรียกหารัตนา
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
แวะเวียนมาหารัตนาสามช่า
หมอปลารับเข้ามารักษา
รัตนาเป็นคนเจ็บป่วยใจ
ก่อนเป็นพยาบาลหน้าใส
จิตใจมีแต่ความเมตตา
ใครเห็นเขาก็มีความสุข
ใครทุกข์ก็เรียกหารัตนา
แว่วเสียงของเธอตอบกลับมา
ว่ายังไงเรียกทำไมว่ายังไง
ใครมาดีพระท่านย่อมรู้
ใครทำดีพระท่านย่อมรู้
ใครคิดดีพระท่านย่อมรู้
ใครพูดดีพระท่านย่อมรู้
ใครเป็นคนดีก็เชิดชู
ใครเป็นคนไม่ดีล่ะน่าดู
ให้พระทำโทษอย่างหนัก
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
ใครๆ ก็มาเรียกหารัตนา
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
แวะเวียนมาหารัตนาสามช่า
วันหนึ่งพี่หมอปลาก็ถาม
จะเท้าความรัตนาเป็นใคร
เธอเป็นบ้าหรือว่าเป็นอะไร
เพราะเหตุใดถึงมาอยู่ตรงนี้
ฟังแล้วรัตนาก็โกรธ
เลยเรียกหาอะพี่โนชมาตี
ฟังปุ๊บเธอก็ตอบทันที
แกนะสิล่ะที่เป็นคนบ้า
หมอปลาดูแลรัตนา
รัตนาก็ดูหมอปลา
หมอปลางงกับรัตนา
รัตนาก็งงหมอปลา
เริ่มไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
ชักสงสัยว่าใครรักษาใคร
ฉันเริ่มปวดหัวอย่างหนัก
ให้พระทำโทษอย่างหนัก
ฉันเริ่มปวดหัวอย่างหนัก
ให้พระทำโทษอย่างหนัก
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
ใครๆ ก็มาเรียกหารัตนา รัตนา
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
แวะเวียนมาหารัตนาสามช่า
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
ใครๆ ก็มาเรียกหารัตนา รัตนา
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
แวะเวียนมาหารัตนาสามช่า
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
ใครๆ ก็มาเรียกหารัตนา รัตนา
เอามาล่ะเว้ย เอ้ยมาล่ะวา
แวะเวียนมาหารัตนาสามช่า