วันหนึ่งท่ามกลางแมกไม้เรียงราย
ในป่าสุดลึกลับ
บังเอิญเจอโพรงที่ทอดยาว
ไปที่ไหนสักแห่ง
เหล่าสหายยืนอยู่เคียงข้าง
จ้องเข้าไปในความอ้างว้าง
เพียงได้มองความมืดก็ขยับกายต่อ
ไม่ได้เลย
หัวใจ หัวใจ
ทำไมถึงเต้นรุนแรงเหลือเกิน
ไม่เป็นไร ฉันจะวิ่งลุยไป
ก่อนใครทั้งนั้น
ก็เรื่องรายที่พบเจอ
ความเจ็บปวด เสียใจใด ๆ
ไม่ต้องกลัวหรือว่าหวั่นไหว
จงก้าวเท้าต่อไป
วิ่งตามความฝันอย่างมั่นใจ ไม่ลังเลไม่เสียดาย
จงก้าวไปเป็นกระต่ายตัวแรกของฝูง
ถ้าไม่เคยได้พบได้เจอโลกใบใหม่เธอ
อย่าแค่เพ้อ
จงกระโดดออกมาให้ไว
จากโคลนตมที่ซ่อนอยู่
ให้ดวงดาวคอยอยู่เคียงข้าง
ในค่ำคืนโดดเดี่ยวเคว้งคว้าง
แค่ให้รอยเท้าเป็นเพียงสิ่งเดียว
ที่เหลือทิ้งไว้
หัวใจ หัวใจ
อาจหวั่นไหว ไม่มั่นคงเท่าไร
ไม่เป็นไร ฉันจะวิ่งลุยไป
ก่อนใครทั้งนั้น
ก็เรื่องร้ายที่พบเจอ
ทำให้เติบและโตขึ้นไป
แม้น้ำตายังคงรินไหล
ก็จงก้าวเท้าต่อไป
วิ่งตามความฝัน มุ่งหน้าไป แม้ต้องเจ็บต้องช้ำใจ
จงก้าวไปเป็นกระต่ายตัวแรกของฝูง
โลหิตสีแดงที่ไหลริน
ยิ่งทำให้รู้สึก
ว่าเรายังคงมีชีวิต
เรายังคงมีชีวิตให้ใช้
อย่าทำให้สูญ อย่าทำให้เสียไป
ก็เรื่องร้ายที่พบเจอ
ความเจ็บปวด เสียใจใด ๆ
ไม่ต้องกลัวหรือว่าหวั่นไหว
จงก้าวเท้าต่อไป
วิ่งตามความฝันอย่างมั่นใจ ไม่ลังเลไม่เสียดาย
ต่อให้มีอะไรมาขัดมาขวางเส้นทาง แต่เราจะก้าวข้ามมันไป
ก็เรื่องร้ายที่พบเจอ
ทำให้เติบและโตขึ้นไป
แม้น้ำตายังคงรินไหล
ก็จงก้าวเท้าต่อไป
วิ่งตามความฝัน มุ่งหน้าไป แม้ต้องเจ็บต้องช้ำใจ
จงก้าวไปเป็นกระต่ายตัวแรกของฝูง