และแล้วก็เสียเธอไป ที่สุดเธอก็ไม่รอ และฉันคงไม่มีสิทธิ์ร้องขอ ให้เธอเปลี่ยนใจ
แผ่นฟ้ามากั้นตรงกลาง คงเหนื่อยเกินประคองคำว่ารักบนความห่างไกล อย่างที่หวังกัน
ผิดเองที่ฉันมันจำ เชื่อคําที่เคยสัญญา ผิดเองที่ฉันไม่อาจข้ามฟ้าไปรั้งเธอไว้
ความเหงาคงทรมาน ไม่แปลกที่ใจเธอจะเปลี่ยนผัน และลอยห่างไปจนเกินเอื้อมคว้า
* มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ จะมีความหมาย แค่ไหน
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง โอบกอดเธอเพียงในฝัน คงไม่อุ่นพอให้ฉัน ยังมีค่าในหัวใจ
แค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น (มันทำให้ฉันไม่เหลือใคร)
อาจเพราะฉันโง่ไปเอง เชื่อในความรักมากไป แต่รักไม่ช่วยอะไร เมื่อคนต้องไกลห่างกัน
สุดท้ายข้างๆกายเธอ ก็มีใครบางคนที่เธอเผลอให้แทนที่ฉัน ในคืนอ้างว้าง
( * )
หมดทางจะรั้งเธอไว้
มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ จะมีความหมาย อะไร
ในคืนเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง โอบกอดเธอเพียงในฝัน คงไม่อุ่นพอ ให้ฉัน ยังมีค่าในใจเธอ
แค่ความรักที่ล่องลอยไป แค่เสียงแค่ภาพไกลๆไม่มีความหมายอะไร
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง โอบกอดเธอเพียงในฝัน คงไม่อุ่นพอ ให้ฉันยังมีค่าในหัวใจ
เมื่อไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น ต้องยอมเป็นคนเสียใจ ต้องเจ็บกับการไม่เหลือใคร