* มนุษย์ทุกคนยังพยายามเพื่อที่จะหาความสุข ไม่อยากจะทนอยู่กับปัญหาที่ยังเข้ามาไม่หยุด
แค่มีให้มากกว่าล้าน แต่ไม่ต้องรวยที่สุด แค่ได้ใช้ชีวิตกับคนที่ผมหน่ะรักที่สุด
ผมแค่อยากจะปล่อยออกมาเป็นเสียงดนตรี คิดถึงกันบ่อยๆมันจะทำให้อารมดี
ใช้ชีวิตเหมือนกับว่าอยู่ในฝันมานาน และในวันพรุ่งนี้มันจะต้องดีกว่าเมื่อวาน
เค้าว่าจะมันจะดับ แต่กุยังมีแสงไฟ รู้ว่าทางกูมันยังอีกแสนไกล
เราทุกคนก็ล้วนแต่มีแผลใจ อีกแค่แปปก็ 20 เวลามันแสนไว
ถ้าไม่มีใครมาคอยดึงกูต้องไม่หลงทาง ไม่อยากจะให้รอเมฆกาง รอให้ฝนจาง
ใจมันวุ่นวายเหมือนกะมี สงคราม กุยังไม่ยอมมืดมัว กูยังมีหนทาง
ไม่ได้เจอกันพร้อมหน้านานแล้ว เราก็ติดอยู่ใน room กันมานานแล้ว
ไม่ได้ออกไปฉลอง มันก็นานแล้ว ตอนที่บอกว่าจะนอนมันก็นานแล้ว
ตอนที่กูได้ออกมาลองมันก็นานแล้ว หัวผมติดจังหวะกลองมาก็นานแล้ว
เหมือนกุติดไม่อยากจะออกมาจากยานแล้ว เราก็ติด กูยังติดอยู่ในกะลาแลนด์
( * )
เหมือนจะแย่แต่มันก็ดีอยู่ ไม่มีอะไรให้แย่เพราะชีวิตกูยังคงดีอยู่
ถ้าชีวิตใครยังไม่มี วันนึงไม่แน่เราก็มีละใครจะไปรู้
มากไปก็ไม่ดี แต่บางทีมันอยากมันจะรู้ บางทีนั้นมันเสี่ยงถ้าอยากได้อะไรที่อยู่สูง
กูก็อยากจะพอดี แต่ไม่อยากจะอยู่แค่พอมี (แต่เมื่อกี้กุเพิ่งจะโดนไปสองที)
กูยังมีคนที่รักกู และคนที่กูรักอยู่ บันทึกเรื่องราวกูลงในเพลงยังไม่มี tatto
ยังไม่มีใบปริญญามาให้แม่ดู กูมีก็เพียงแค่เงินล้านมาให้แม่ดู
กุยังไม่อยากชนะใครชนะใจก่อน เป็นเพราะเธอนี่เองที่ทำให้ผมใจอ่อน
พยายามจะไม่เป็นไรถ้าเธอจะไปก่อน แต่ว่าตอนนี้พยายามให้เธอเข้าใจก่อน
กี่คืนละที่เช้าละยังไม่เข้านอน แต่ก็นานแล้วกูไม่ค่อยเศร้าหมอง ไม่อยากให้ความมืดมัวมันมาเข้าครอง
ในบางทีมันมากไปกุควรจะพักก่อน ที่กุไม่อยากจะยุ่งกะยาเพราะกลัวจะชักก่อน
บางทีกูคิดมากไป ต้องการจะพักผ่อน ต้องการจะพักสาย แค่ดูดกัญชานอน
( * )