เมื่อปิดประตู กลับมาอยู่ตามลำพังอีกครั้ง
เปิดรายการทีวี นั่งเก้าอี้ตัวเดิมๆ เหมือนทุกวัน
รอเพียงเวลาให้พ้นและผ่านไป ทำได้เพียงเท่านั้น
ซึมๆ ลอยๆ ด้วยการรอคอย ให้จบไปอีกวัน
* ไม่รู้ว่าฉันควรทำเช่นไร กับรักที่ไม่เห็นหนทาง
ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง จึงจะก้าวหน้ามากกว่านั้
มากกว่าแค่แอบรักเค้าเท่านั้น จนหมดหัวใจ
แต่ไม่เคยให้เค้ารู้สักที ความจริงข้างในที่หัวใจฉันมี
ไม่มีใครสักคน ที่พอให้ระบายความเหงา
ในห้องที่มีเพียงตัวเรา ที่ยังคงต้องอยู่ไปทุกวัน
รอเพียงเวลาให้พ้นและผ่านไป ทำได้เพียงเท่านั้น
ซึมๆ ลอยๆ ด้วยการรอคอย ให้จบไปอีกวัน
ไม่รู้ว่าฉันควรทำเช่นไร กับรักที่ไม่เห็นหนทาง
ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง จึงจะก้าวหน้ามากกว่านั้
มากกว่าแค่แอบรักเค้าเท่านั้น จนหมดหัวใจ
แต่เค้าไม่รู้สักที ความจริงข้างในที่หัวใจฉันมี