* ในค่ำคืนที่โหดร้ายบ่มีผุใด๋มาดูแล นอกจากพ่อและแม่ที่เพิ่นคอยดูแลเฮา
ถึงแม่นตัวเพิ่นนั้นสิเฒ่าแต่ยังห่วงเจ้าเด้อคนดี ลูกขอสัญญาเลยตรงนี้จะเป็นคนดีของพ่อและแม่
สิตั้งใจทำงานจะเอาพ่อแม่เป็นแฮงใจ เข้ามาทำงานในเมืองหลวงก็เจอผู้คนมากมาย
But I never say มีทั้งผู้ดีและมีทั้งผู้ร้าย มีทั้งผู้หญิงและมีทั้งผู้ชาย ทำมาค้าขายกันไปวันๆ
ขอไห่เปนคนดีอย่าเป็นเลยคนโลเล จงภูมิใจที่เป็นอยุ่อย่าเป็นเลยคนเสเพ
มันห้ามได้ทุกบทไห้มันเป็นดั่งรถเม แต่บ้างครั้งก็เก็บกดและสัญญาบ่เกเร
ลูกจะเป็นคนดีไปแบบนี้ขอสัญญา เอาพ่อแม่เป็นต้นแบบลูกคนนี้ขอศรัทธา
ไปทำงานยุห่างไกลบางคราวมามีน้ำตา อย่าหลงลืมบุญคุณท่านต่อบิดาและมารดา
มีงานมีเงินแล้วก็ทำกันไป บ่เข้าจุว่าโตจนและกะเหดยังบ่ได่
ใช้ชีวิตที่ไห้ค่าบ่ไห่คิดจะสนใจ และบ่สนไผสิว่าอนาคตเป็นจั่งใด๋
คำสอนที่ท่านกล่าวและยังเก็บยังจำ เอามาเรียงเป็นคำกลอนแล้วก็ลงไปใหนราม
เข้มแข็งไปตลอดจนโตเจ้าเป็นผู้นำ ทุกค่ำคืนยามจะนอนท่านเคยเล่าเรื่องนิทาน
ชีวิตคนงานกะบ่เคยกินของดีๆ แต่ภูมิใจที่เป็นอยู่และภูมิใจสิ่งที่มี
อย่าไปแคร์คนทั้งโลกไผสิว่ามันบ่ดี Sometimes I'm aloneขอแค่เพียงมีดนตรี
พรสวรรค์ที่ได้มาและดวงตาที่เสียไป อย่าไปโทษโชคชะตาวาสนาจงภูมิใจ
ถึงจะเปนเพียงชาวนาบ่เคยขอกินของไผ ลุกขอโทษเรื่องผ่านมาที่พ่อแม่ต้องเสียใจ
เอาทุกคำที่เฮาป้อนเข้าในปาก ล้วนแต่ผ่านความลำบาก อดอยากจึงได่กิน
สิ่งบ่ดีอย่าไปเหดอย่าประมาท อย่าหลงทำมันเด็ดขาดอันตรายถึงชีวิน
ในสังคมยังมีคนหลงอำนาจ และอวดโตว่าฉลาด เขาคิดว่าเป็น king
ในโลกนี้นั้นมีพบแล้วก็จาก ก็แค่เพียงไปตลาดซื้อเหล้าขาวเข้ามาลิน
( * )
เผื่อว่าเฮานั้นสิไหญ่ อีพ่ออีแม่เพิ่นเมื่อยสำใด๋
เลี้ยงลุกเป็นสิบเพิ่นกะเลี้ยงจนไหญ่ มดบ่ไห่ไต่ไฮบ่ไห่ตอม
คำเตือนที่แม่ เว้า เรื่องราวที่พ่อ สอน
เก็บเอามาเป็นดอกคำกลอน สอนใจว่าลุกจะเหดแต่สิ่งที่มันนั้นบ่ดี
ฮักใด๋ไนโลก นี้ สิเท่าฮักอีกของพ่อและแม่
เพิ่นเลี้ยงเฮามาตั้งแต่ไห่ แอะแอ ตอบแทนเพิ่นแน่เด้อลุกเอ่ยย
หรือสิท่าไห่เพิ่นนั้นจนเบิ่ดลมดอกหายใจ ลุกๆทั้งหลายจั่งสิคิดใด๋ในมื้อที่มันนั้นสายไป
เหดกับเพิ่นในตอนนี้คือสิรอไห่เพิ่นจากไป
แต่มันหอดมื้อนั้นแล้วเจ้าบ่ต้องไห่ย้อนว่าคนตายอ้ายยังไปบ่ได่
( * )