ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นผู้ใหญ่ ได้เรียนรู้ว่าความรักนั้นเป็นยังไง
ผ่านบทเรียน ผ่านน้ำตาหลากวิชา เหมือนศึกษามาแล้วจนจบปริญญา
ก็เข้าใจว่าชีวิต มีทั้งทุกข์ บ้างมีสุข เมื่อมีพบ สุดท้ายก็ต้องมีการจากลา
มีสติ ใช้ความคิด ไม่ยึดติด ต้องปล่อยวาง ทุกอย่างต้องเป็นไป
* แค่เธอเดินจากไปเพียงเท่านี้ไม่เป็นไร แค่เธอมาทิ้งกันไป เรื่องเล็กน้อยเท่านี้ไม่ถึงตาย
เท่านี้เรื่องง่ายง่าย
** แต่ตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ทำกิริยาฟูมฟายเหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน
ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอ ไม่ไป
เพราะตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ยังมีอาการเสียใจแม้ควรชินแล้วก็ตาม
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ
ผ่านเลยมาจนวันนี้จะอายุสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ชินกับความผิดหวัง
แม้จะเจอ แม้จะพบมากเท่าไหร่ บ่อยแค่ไหน ยังเจ็บเหมือนทุกครั้ง
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างเธอ
