เวิ้งว้างกลางฝนในคืนเหน็บหนาว มันเป็นคราวที่ฉันนั้นไม่มีใคร
หยาดฝนหยดหล่นเทลงมาไห้ใครบางคนจากไป...เธอหายไป หายไป
ในค่ำคืนที่ฉันกำลังอ่อนแรง ไม่มีแม้แสงดวงดาวปลอบใจ
หลุดลอยเหนือกาลเวลาใช้น้ำตาเพื่อลอยออกไป ไปไห้ไกล...ไห้ไกล
* อยากผ่านพ้นวันคืนให้ล่วงเลยผ่าน ความอ้างว้างไห้ลบให้เลือนลางจากไป ให้มันจากไป..
** ทำไมฉันต้องทนต้องทรมาน ความอ้างว้างเดียวดายไห้เลยผ่านได้ไหม
ขอใครสักคน ข้างบนฟ้าไกล
ปรากฏแสงนำทางไห้ฟ้าสว่าง ให้หยาดฝนเจือจางเห็นดวงดาราอีกครั้ง
ปลดปล่อยคืนวัน ก่อนวันสุดท้ายของกาลเวลา
