* หากไม่มีเธออยู่ ฉันก็ไม่มีใคร ขอร้องให้เธอไม่ไป จะทำยังไงให้เธออยู่
ฉันใช้กระดาษเช็ดแต่น้ำคาว ฉันไม่เคยถามว่าเธอเจ็บหรือเปล่า
เธอใช้กระดาษเช็ดน้ำตา จนเธอเข็ดแล้วเธอก็ลา
ฉันรู้ เธอเจ็บแล้วก็เดินจากไป ฉันมันต้นเหตุไม่ได้มาจากใคร
ทิชชูเธอเปียกเพราะน้ำตาเธอไหลออก ไหลออก
พอละ เธอบอก ทะเลาะกันตลอด และแล้วเธอก็หอบ กระเป๋าไปจากมหานคร
เธอจะรู้ไหมทุกวันฉันทำแต่งงาน แต่เธอบอกไม่เอาไหนเพราะว่าฉันเขียนแต่กลอน
ไม่ทำเหี้ยอะไรใครจะคบได้นาน เงินที่มีไม่พอใช้เพราะว่ามันไม่แน่นอน
เธอบอกมันไม่แน่นอน เธอมาดูที่ข้อมือฉันเปลี่ยน rap เป็นทอง อยากให้เธอกลับมาก่อน
( * )
ในตอนสุดท้ายเธอลาจาก มองฉันเป็นกาฝาก เธอไม่อภัยที่ทำไม่ดี มันเหมือนชะตาขาด
มองดูที่กระดาษ ที่ใช้มันผิดวิธี ความคิดฉันช่างประหลาด ไม่ยอมไตร่ตรองให้ดี
เธอไม่ไปมันจะได้ไหม ใจจริงๆมันยังไม่อยากให้เธอไปไหน เรื่องราวที่เคยร่วมใช้
เพราะจริงๆฉันก็แค่อยากให้เธอจำไว้
จะคิดถึงเธอไปอีกนาน เราสองคนต้องร่วมทางกันอีกยาว แม้ว่าเธอไม่ต้องการกันอีกแล้ว
( * )