ฟีลแม่งเกินกูกลัวเป็นบ้า
หากว่าผมนั้นไม่ได้กลับมา
ก็รู้ว่าไม่ค่อยปลอดภัย
แต่อีกแค่เพียงแป๊บเดียวก็จะดี
ก็ใจเอามันเป็น Superstar
มันไกลเกินกว่าที่ใครจะคว้า
ตอนนี้ยังรู้สึกดี
แค่ปล่อยใจกับเสียงดนตรีเดี๋ยวผมกลับมา
ฟีลแม่งเกินกูกลัวเป็นบ้า
กูยังไม่ลืมว่ากูมาเป็น Star
นาฬิกามันยังเดินบนหนังสืออยู่ในหน้า
กูบันทึกเรื่องราวลงในเพลง
เหมือนกับก้าวที่กูเดินด้วยตัวเอง
ทุกๆ เรื่องที่เผชิญกูประเมินด้วยตัวเอง
จุดไฟละก็ Burn และก็ Burn ด้วยตัวเอง
จุดไฟละก็ Burn และก็ Burn ด้วยตัวเอง
ยังมีคนที่กูรักยังมีเพลงที่กูทำ
เพราะฉะนั้นกูไม่ Give a fuck
ใครต้องการให้กูพังกูไม่ Give a fuck
กูจะดังหรือไม่ดังกูไม่ Give a fuck
ต้องโทษทีไอ้คนที่ผมเคย Give a fuck
มึงไม่คิดจะรักหรือว่ายังไงก็ตาม
กูบอกไปแล้วว่ากูไม่ Give a fuck
จะชนะหรือว่าแพ้กูไม่มีข้อแม้
ถ้าจะให้กูเลิกทำกูบอกขอยอมตาย
ควบคุมร่างกายกูไม่ค้าวิญญาณ
แต่เรื่องที่กูต้องการมันต้อง Be alright alright
มึงมาเสือกเหี้*ไรเรื่องกู
ถ้าไม่รวยกูก็มีพอใช้แล้วมึงมีพอไหม
ยืนรอคว*ไร ให้ใครประคองกระดอไว้
และกูคือเด็กเหี้ยที่พวกมึงเคยบอกให้มึงลองมองไว้
และมึงจะยอมยอมไหม มึงก็ยอมๆ ไป
คว*ไรไอ้กระจอกมึงกลับไปสอนตัวเอง
อย่าเสร่อเสนอหน้า มึงอย่าหลอนกลับไปหอนอยู่ที่บ้าน
ตอนนี้กูคงต้องค้อนทำเพลง
ไม่ต้องอยากจะมาสอนพวกกูสอนกันเอง
ถ้ามึงอยากจะสอนก็กลับไปสอนกันเอง
กลับไปผ่านน้ำร้อนพวกมึงอ่ะร้อนกันเอง
ไม่ได้เอ่ยไปถึง มึงเดือดร้อนกันเอง เดือดร้อนไปเอง
พี่ใจร้อนแต่ว่าน้องใจเย็น
ใครรู้ใครพร้อม ใครร้องใครเล่น
มือสัมผัสลายเซ็นและมันลงไปในเส้น
ขอโทษทีใช้ใจไม่ได้แค่ใช้ Sense
และกูมาด้วยตัวเองกูไม่ได้ใช้เส้น
ของดีไม่ได้เมาเล่นๆ เชี่ยพวกกูแม่ง
ฟีลแม่งเกินกูกลัวเป็นบ้า
หากว่าผมนั้นไม่ได้กลับมา
ก็รู้ว่าไม่ค่อยปลอดภัย
แต่อีกแค่เพียงแป๊บเดียวน่าจะดี
ก็ใจเอามันเป็น Superstar
มันไกลเกินกว่าที่ใครจะคว้า
ตอนนี้ยังรู้สึกดี
แค่ปล่อยใจกับเสียงดนตรีเดี๋ยวผมกลับมา