* มันหนาวเหลือเกิน หัวใจมันเหงา ก็อยากได้เจ้ามาเคียงข้าง
มันยังอ้างว่าง บ่ทันมีไพที่เข้ามาแนมมาจับจอง
บางทีกะเหงา บางครั้งก็ถามตัวเอง เมื่อไหร่จะมีแฟน
คงเหมาะกับการที่อยู่คนเดียว รึเป็นเพราะบ่มีไพเอา
( * )
อ้ายโสดมาโดนตั้งหลายวัน กะโสดมานานตั้งเป็นปี แต่ทันมีไพเลยตอนนี้ ยังบ่มีคนมาเคียงกาย
หัวใจของอ้ายยังคงว่าง ทันมีผู้ไดมาจับจอง บ่มักแน่ตี้แม่การดา มาฮักกับอ้ายสิได้บ่
ขั่นอ้ายได้เป็นคู่ฮักกับเจ้า สัญญาว่าอ้ายสิบ่หนี สิฮักแต่เจ้าและเจ้าผู้เดียว สิรักษานางไว้อย่างดี
แต่ตอนนี้ยังบ่มีไผเอา ยังบ่มีไพเข้ามาจีบ คงเป็นเพราะหน้าตาอ้ายบ่ดี เลยบ่มีไพมาหันมอง
เป็นคนธรรมดา ชีวิตสีเทา เลยบ่มีไพมัก ละบ่มีไผเอา
แต่ว่าอ้ายจริงใจ ฮักจริงเด้อนาง ผู้บ่าวกรรมกรก็มีหัวใจ
อีนางเอ่ย อีนางเอ่ย
นางเอ่ย อ้ายกะโสดมาเป็นปี พอมีสิทธิ์ได้ฮักบ่ ถึงหน้าอ้ายสิบ่หล่อ แต่อ้ายคนนี้กะฮักจริง
อ้ายหวังว่าเจ้าสิได้ยิน เสียงพิณและเสียงแคน
( * , * )
ขั่นอ้ายได้ฮักกับแม่กานดา อ้ายสิฮักเจ้าไปจนแก่ ละอ้ายกะโสดมานานตั้งดน โหยหาให้เจ้ามาดูแล
มา take care, มาเป็นแฟน สิได้บ่ โอคำแพง... อีหล่าเอ่ย
ทั้งเรื่องเงินตราในบัญชี ทั้งเรื่องผู้สาวขาดพอกัน กะบ่แม่นคนที่แสนดี เลยต้องยอมแพ้ในความหวัง
ความฮักนี้บ่เคยพ้อ อ้ายนี้บ่เคยเจอ พออ้ายเห็นภาพของเธอ เลยอยากได้เจ้าเป็นแฟน
อ้ายบ่ได้เจ้าชู้ บ่ได้เหมือนคุณแพน ละกะบ่หลายใจที่เหมือนเจ้าคิด
แต่ว่าอ้ายจริงใจ ละโตอ้ายฮักจริง ละถ้าคบกับอ้าย สิกอดเช้าจนแลง
อ้ายเป็นคนจริงจัง แต่บ่มีไผสน เลยต้องโสดมาตั้งโดนหลายเดือน...โอนางเอ่ย
นางเอ่ย อ้ายบ่มีดอกทองคำ มีแต่ใจสิให้เจ้า อยากอ้อนเว้ามาเป็นแฟน ให้อ้ายดูแลสิได้บ่
โตอ้ายยังรอ ให้นางมาเคียงกาย
( * , * )