ไม่เป็นไรจริงจริง มันก็ดีที่เธอเลือกไป
แค่เหงามันจะสักเท่าไร บอกเขาได้เลยว่ายินดี
ก็ถ้าเธอได้เจอกับคนที่ดี ไม่รั้งให้วุ่นวาย
ไม่รู้ตัวเองว่าฉันพูดบ้าอะไร
สุดท้ายก็ใครต้องทนกับความเจ็บช้ำอยู่อย่างนี้
ทำไมหัวใจไม่เคยเข้มแข็งอย่างปากสักที
อวดเก่งอย่างนี้ มันได้อะไรขึ้นมา
ปากบอกไม่แคร์ ทำไมต้องไหลล่ะน้ำตา
เพิ่งซึ้งถึงคำว่าเสียใจ สุดท้ายคนเข้มแข็ง ก็ไม่มีใคร
เกลียดตัวเองจริงจริง ยิ่งเวลาที่คนถามกัน
ที่แกล้งทำเป็นไม่เสียใจ แต่ทั้งที่จริงแล้วข้างใน
อยากตะโกน ว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ ว่าฉันยังอ่อนแอ
ยิ่งเห็นว่าเธอกับเขารักกันแค่ไหน
ยิ่งฟ้องตัวเองว่าฉันนั้นมันได้ทำผิดพลาดไป
ทำไมหัวใจไม่เคยเข้มแข็งอย่างปากสักที
อวดเก่งอย่างนี้ มันได้อะไรขึ้นมา
ปากบอกไม่แคร์ ทำไมต้องไหลล่ะน้ำตา
เพิ่งซึ้งถึงคำว่าเสียใจ สุดท้ายคนเข้มแข็ง ก็ไม่มีใคร
ทำไมหัวใจไม่เคยเข้มแข็งอย่างปากสักที
อวดเก่งอย่างนี้ มันได้อะไรขึ้นมา
ปากบอกไม่แคร์ ทำไมต้องไหลล่ะน้ำตา
เพิ่งซึ้งถึงคำว่าเสียใจ สุดท้ายคนเข้มแข็ง ก็ไม่มีใคร
เพิ่งซึ้งถึงคำว่าเสียใจ สุดท้ายคนเข้มแข็ง ไม่เหลืออะไร