ตะวันจะค่ำลง ใจกลับห่วงหา
บ้านที่ฉันไกล จากมาลับตา ป่านนี้อยู่ดีอย่างไร
อยู่ในเมืองวุ่นวาย เบื่อหน่ายชีวิต
หลับตาถอนใจ อยากจะหนีไกลให้พ้น เหมือนคนหมดไฟ
คืนนี้ฟ้าไร้ดาวมืดมน เหมือนดังคน ไม่มีที่ไป
ใจฉันคิดขึ้นมาเมื่อไร น้ำตาเอ่อทุกที
ปลอบใจตัวเราเองไว้อยู่เสมอ อย่าไปท้อใจ
สู้ไปมีคนข้างหลังยังคอย
ขวากหนาม คือแรงชีวิตผลักดัน สู่ความฝันอันยิ่งใหญ่
รู้ในใจอยู่เสมอ ดวงชะตาขีดไว้ให้ฝ่าฟัน
คืนนี้ฟ้าไร้ดาวมืดมน เหมือนดังคนไม่มีที่ไป
ใจฉันคิดขึ้นมาเมื่อไร น้ำตาเอ่อทุกที
ปลอบใจตัวเราเองไว้อยู่เสมอ
อย่าไปท้อใจ สู้ไปมีคนข้างหลังยังคอย
(ฝัน นั้นยังคงห่างไกล ต้องก้าวเดินต่อไป จนถึงวันเราได้พบกันอีกครั้ง)
ขวากหนาม คือแรงชีวิตผลักดัน สู่ความฝันอันยิ่งใหญ่
(รัก นั้นยังรอเสมอ ฉันจะโอบกอดเธอ อย่างเคยอีกครั้ง)
รู้ในใจอยู่เสมอ ดวงชะตาขีดไว้ให้ฝ่าฟัน
รู้ในใจอยู่เสมอ ดวงชะตาขีดไว้ให้ฝ่าฟัน
