ตะวันจะค่ำลง ใจกลับห่วงหา บ้านที่ฉันไกล จากมาลับตา ป่านนี้ อยู่ดีอย่างไร
อยู่ในเมืองวุ่นวาย เบื่อหน่ายชีวิต หลับตาถอนใจ อยากจะหนีไกล ให้พ้น เหมือนคนหมดไฟ
* คืนนี้ฟ้าไร้ดาวมืดมน เหมือนดังคนไม่มีที่ไป
ใจฉันคิดขึ้นมาเมื่อไหร่ น้ำตาเอ่อทุกที
** ปลอบใจ ตัวเราเองไว้อยู่เสมอ อย่าไปท้อใจ สู้ไป มีคนข้างหลังยังคอย
ขวากหนาม คือแรงชีวิตผลักดัน สู่ความฝันอันยิ่งใหญ่
รู้ในใจอยู่เสมอ ดวงชะตาขีดไว้ให้ฝ่าฟัน
( * , ** )
