สวมชุดลายพราง แล้วผมต้องเดินทาง ผมต้องไกลห่างจากบ้าน
และแม่เป็นไงบ้าง ผมสบายดี แต่ว่ามีคิดถึงบ้าน
หน้าที่ผมต้องทำอยู่ มีพี่น้องช่วยอยู่ข้าง ๆ อยู่ ปกป้องเนี่ยประเทศกู จะต้องเจออะไรก็ยังไม่รู้
คืนนี้ต้องเดินลาดตระเวน เพื่อปกป้องชายแดน ไม่ให้ใครมาข้ามเขต
อาจมีคนขนยาเสพติด เข้ามาในประเทศ มันเลยเป็นสาเหตุ
อยู่ในป่ายามรัตติกาล ได้แต่หวังในใจให้คืนนี้นั้นผ่าน
ผมจะช่วยดูแลคุณเอง เหมือนผมเป็นรั้วของชาติ ตอนผมนั้นลาดตระเวน
* คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว จันทราที่เงียบเหงา สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว ฉันอาจจะต้องปวดร้าว และยังไม่รู้ว่าฉันจะเจออะไร
เพราะในตรงที่ฉันอยู๋มันช่างแสนว่างเปล่า มีเพียงแสงเบา ๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว ได้แต่ภาวนาว่าฉํนต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา
เดินเข้าไปในป่าหยิบแม็กกาซีนเอาขึ้นมาใส่ ไม่อยากให้มีแม้คราบเขม่า ไม่รู้ว่าจะต้องเจอะไรอะ
หยิบมีดเอาขึ้นมาฝ่า ในป่าที่รกในพงในไพร และไม่อยากจะเหนี่ยวในกงไก ทำได้แค่เพียงเดินตรงไป
แต่ก็มีในบางนาที ที่คิดถึงบ้านที่จากมานะ ถ้าเจอศัตรูจะทำยังไง ในใจก็ไม่อยากที่จะปะทะ
ถ้าศึกนี้ไม่ชนะ และลมหายใจผมมันจะขาด ฝากบอกพ่อกับแม่ที่บ้าน ว่าลูกของท่านเป็นรั้วของชาติ
( * )
มันคงมีเสียงที่มาปลุกให้นายลืมตา นายอาจจากไปแบบไม่คืนมา ในป่า มันลับตา อาจต้องจากลา เสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังจากมือถือ แต่มือถือปืนหนักก็ต้องฝืน
ในโสตประสาทที่มืดตึ๊ดตื๋อ แต่มันคือหน้าที่ที่ต้องยึดถือ
ตอนที่ห่ากระสุนมันขับเคลื่อนเข้า คราบเลือดสาดเปรอะเปื้อนเป้า
พรุ่งนี้อาจไม่อยู่เล่าเรื่อง เหลือเพียงน้ำตาที่เอ่อเคลือนเบ้า
ขอแค่คนทางนั้นน่ะปลอดภัย เพราะว่าคนทางนี้ไม่ถอดใจ หน้าที่ที่พวกเราทำไป เพื่อเธอ เพื่อไทย
( * )