พื่เป็นหนุ่มลุ่มเจ้าพระยา
ล่องเรือไป..ขายค้า
เดินทางมาหลายร้อย..กิโล
สายัณห์คล้อยต่ำ ลอยลำถึงปากน้ำโพ
หันหัวเรือล่ามโซ่ ค้างปากน้ำโพ..สักคืน
พี่เร่ร่อนนอนกินกับเรือ น้องจงคิดเอื้อเฟื้อ
ให้จอดเรือหน้าบ้านขวัญยืน
คืนนี้เดือนแจ่ม ขอจอดพักแรมซักคืน
พอรุ่งเช้า นอนตื่น
จะลาขวัญยืน ล่องเรือ..ต่อไป
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ
พบน้องคนโก้ ผูกโบว์ใส่เสื้อสี..ไพร
น้ำใจเอื้อเฟื้อ หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล
อยากขายเรือ ซื้อนา ซื้อไร่
อยากอยู่ใกล้ แม่ขน..ตางอน
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือ..ก่อนหนา
แม่ขวัญตา พี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อน แม่ขนตางอน
อย่าลืม..ชาวเรือ
