สุดแต่แถน แนนแต่ฟ้า ผู้ปั้นแต่งให้น้องหล่า มาไลลืมพี่
สายคอแก้ว มาบอกฮักแล้วกะหนี ฮู้บ่ว่ามีคนบ่ทันได้ลืมคำเก่า
คิดอำล่ำ อ่ำล่ำ ฮำฮอน คือจังตอนคุ้ยป่น บ่มีลวกผักกะเดา
ดนปานใด๋ใจกะคิดแต่นำเจ้า แม่นบ่มีเค้าว่าเจ้าสิคืนย้อนมา
โอ้ย... กะส่างมาป๋าพี่ชายไว้ จนว่า ฮือ... ได้นอนไห้ ฮำหา
* แม่นเจ้าไปลักลี้หม่น ซ้นอยู่ไสจังบ่มาน้อหล่า ไปลี้ไปอยู่ไส ฮือ...
** ส่างมาเหยียบเอิกซ้าย เอาฮักมาเหยียบไว้ จนตายเมี้ยนบ่ยัง
ติดอ้อนต้อน อ้อนต้อนซุบาดย่าง ซุคำเว้าบ่มีแป้วบ่อนสลาย
กะส่างมาไลลืมถิ่ม ให้เทียวให้ฮำคนิง สิเอาคีงผู้ใด๋มาแทนกะบ่ได้
สายคอแก้ว เจ้าลืมอ้ายแล้วบ้อผู้ไค ได้ยินอ้ายให้ฟ้าวกลับมา
โอ้ย... กะส่างมาป๋าพี่ชายไว้ จนว่า ฮือ... ได้นอนไห้ ฮำหา