เนิ่นนานเกินไปใช่หรือเปล่า ที่รักเราเริ่มหมดความรู้สึก
จึงเหลือแค่การจางลา ที่รอแค่เพียงการจากลา
เนิ่นนานมากมายเท่าไหร่ ที่ร่างกายเราขาดการสัมผัส
จากเหตุผลที่อ้างกัน เพื่อการเลี่ยงการเจอกัน
* ลมเจ้าเคยโบกโบย ได้พาพัดเราจนเจอะกัน แต่คงไม่อาจกลับวัน ฉุดคืนหวนเราให้กลับไป
เพราะชะล่าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ ทิ้งความหมายปล่อยมือ จากรักที่เราเคยกอดไว้
มันเนิ่นนานมากมายเท่าไหร่ ที่เรื่องราวในใจเริ่มเปลี่ยน
คงดีถ้าเพียงแค่บอกลา แทนการขังกันในกาลเวลา
ลมเจ้าทําดั่งเพียง โบกพัดสองเราจนห่างกัน และคงไม่อาจผลักวัน ฉุดคืนรักเราให้กลับมา
เพราะชะล้าใจ เพราะ เพราะความเชื่อใจ จึงต้องลา ล่าลา จบลงด้วยการต้องจากลา....