ถ้าในตอนเช้าเมื่อเธอลืมตา
เอื้อมมือออกไปคว้าได้เพียงเงาของฉัน
ถ้าแค่นั้นอยากให้ความฝันที่เคยได้มี
เธอยังออกเดินตามมันด้วยดี ถึงเธอจะไม่ได้มีฉัน
ก็นกที่มันแค่บินตามลม
ถ้าแม้พายุซัดโครมวันใด
ชีวิตก็หล่นลงดินไป
ก็ไม่รู้วันใดที่ฉันต้องไป
ความรักวันหนึ่งจากกันห่างไกล
เมื่อถึงตอนนั้นของลมหายใจ
ในวันนี้เวลายังมีได้ไหม
ให้เธอจำคำของฉันเอาไว้
เมื่อถึงวันนั้นที่ไม่มีใคร
แล้วเธอจะเข้าใจ
ในความอ้างว้างที่ทรมาน
อาจใช้เวลาเพื่อให้เจือจางหาย จะผ่านไป
ถ้าเธอต้องการได้กำลังใจ
จากตรงขอบฟ้าแค่เพียงมองไป
จะฝากเอาไว้ที่ตรงนั้น
ก็นกที่มันแค่บินตามลม
ถ้าแม้พายุซัดโครมวันใด
ชีวิตก็หล่นลงดินไป
ก็ไม่รู้วันใดที่ฉันต้องไป
ความรักวันหนึ่งจากกันห่างไกล
เมื่อถึงตอนนั้นของลมหายใจ
ในวันนี้เวลายังมีได้ไหม
ให้เธอจำคำของฉันเอาไว้
เมื่อถึงวันนั้นที่ไม่มีใคร
แล้วเธอจะเข้าใจ
ก็ไม่รู้วันใดที่ฉันต้องไป
ความรักวันหนึ่งจากกันห่างไกล
เมื่อถึงตอนนั้นของลมหายใจ
ในวันนี้เวลายังมีได้ไหม
ให้เธอจำคำของฉันเอาไว้
เมื่อถึงวันนั้นที่ไม่มีใคร
ก็ไม่รู้วันใดที่ฉันต้องไป
ความรักวันหนึ่งจากกันห่างไกล
เมื่อถึงตอนนั้นของลมหายใจ
ในวันนี้เวลายังมีได้ไหม
ให้เธอจำคำของฉันเอาไว้
เมื่อถึงวันนั้นที่ไม่มีใคร
แล้วเธอจะเข้าใจ