เหมือนจะเจอสิ่งที่เคยตามหา
เหมือนเจอคนที่ฟ้ากำหนดไว้
เหมือนเธอเป็นอีกครึ่งที่ขาดหาย
จากใจฉัน
เหมือนเราเคยได้พบเคยสบตา
เหมือนเป็นลิขิตฟ้าให้เจอกัน
เหมือนเป็นคนที่พบในความฝัน
เธอใช่ไหม
ถ้าฉันมีมนต์เสกคนให้มารักกัน
ฉันขอมีเธอแค่นั้นจะได้ไหม
ให้ฉันและเธอผูกพัน
เสกสองหัวใจรักกัน
จากวันนี้ ตลอดไป
แค่หัวใจเธอเท่านั้นที่ฉันต้องการ
ให้สองใจเราผูกพันเกี่ยวกันเข้าไว้
ไม่ต้องใช้มนต์คาถา
แค่ให้หัวใจเธอมาทั้งหมดใจ
ถ้าหากฉันมีเวทย์มนต์
จะเสกเวลาหยุดนิ่ง
เสกสกุณาหยุดบิน
เสกให้สินธพหยุดวิ่ง
เสกให้มีเพียงสองเรา
ไม่ว่าอยู่แห่งหนไหน
ได้อยู่กับเธอเรื่อยไป
ตราบจนอายุสงขัย
เสกให้เธอเปลี่ยนฤทัย
แล้วมาตกหลุมรัก
โอมมหาระรวยเป่ามนต์ใส่เธอ
ให้เธอมาหลงฉัน
แต่จะทำเช่นไรเพราะฉันไม่ใช่
คนที่มีมนต์นั้น
แค่คนธรรมดาที่อยากให้เธอ
มองตาแล้วสนฉัน
หากแต่ถึงกระนั้นนภายังรอทิวากร
ให้ผ่านราตรีจนถึงรุ่งสาง
แล้วแสงส่องทองทั่วอัมพร
ฉันยังคงเฝ้ารอเธอเปิดใจ
อย่าปิดประตูหรือลงกลอน
เพราะใจของเธอเหมือนดั่งแม่น้ำ
ที่ดับกระหายเหล่าคนจร
วอนฉันวอนเธออย่าละสายตา
วอนเธอเปิดใจอย่าเพิ่งลับหลังลา
ไม่มีมนตราคาถามายาอื่นใด
หากมีเพียงตัวกับหัวใจ
ที่หวังให้เธอหันมา
ถ้าฉันมีมนต์เสกคนให้มารักกัน
ฉันขอมีเธอแค่นั้นจะได้ไหม
ให้ฉันและเธอผูกพัน
เสกสองหัวใจรักกัน
จากวันนี้ ตลอดไป
แค่หัวใจเธอเท่านั้นที่ฉันต้องการ
ให้สองใจเราผูกพันเกี่ยวกันเข้าไว้
ไม่ต้องใช้มนต์คาถา
แค่ให้หัวใจเธอมาทั้งหมดใจ
ไม่ต้องใช้มนต์คาถา
แค่ให้หัวใจเธอมา ทั้งหมดใจ