ตื่นแต่เช้า เพื่อรอเวลาจะเข้านอน
นั่งอาลัยอาวรณ์ ต้องทนหายใจให้พ้นวัน
จนพรุ่งนี้ก็เหงาเท่าเดิม เหมือนเมื่อวาน
ไม่มีใครในฝันและความเป็นจริง ก็ว่างเปล่า
ตื่นก็ร้องไห้ หลับยังร้องไห้
คงไม่มีวันไหนที่ไม่ปวดร้าว
ถ้าไอ้คำว่าเหงา มันฆ่าคนได้
ฉันคงตายนานแล้ว กรีดดวงใจของฉัน
เป็นริ้วเป็นแนว ไม่มีใครมาช่วยเยียวยา
ก็คงมีแค่น้ำตาชโลมแผลใจ
ใครไม่เหงาก็ไม่มีวันจะเข้าใจ
มันคือความโหดร้าย
เปล่าเปลี่ยวเดียวดายทรมาน
ตื่นก็ร้องไห้ หลับยังร้องไห้
คงไม่มีวันไหนที่ไม่ปวดร้าว
ถ้าไอ้คำว่าเหงา มันฆ่าคนได้
ฉันคงตายนานแล้ว กรีดดวงใจของฉัน
เป็นริ้วเป็นแนว ไม่มีใครมาช่วยเยียวยา
ก็คงมีแค่น้ำตาชโลมแผลใจ
ตื่นก็ร้องไห้ หลับยังร้องไห้
คงไม่มีวันไหนที่ไม่ปวดร้าว
ถ้าไอ้คำว่าเหงา มันฆ่าคนได้
ฉันคงตายนานแล้ว กรีดดวงใจของฉัน
เป็นริ้วเป็นแนว ไม่มีใครมาช่วยเยียวยา
ก็คงมีแค่น้ำตาชโลมแผลใจ
ถ้าไอ้คำว่าเหงา มันฆ่าคนได้
ฉันคงตายนานแล้ว กรีดดวงใจของฉัน
เป็นริ้วเป็นแนว ไม่มีใครมาช่วยเยียวยา
ก็คงมีแค่น้ำตาชโลมแผลใจ