อยู่ไกลกันคนละครึ่งฟ้า แลไปสุดสายตาหาไม่เห็น
พ่อแม่เจ้าว่ากานดาไปเป็นดาวเด่นอยู่กรุงเมืองไกล คงลืมเหม็ดแล้ว คนเคยพาไปแลเลหนังลุง
* พี่ยังรอ แต่น้องทุกคืนแลหวัน นึกถึงเรื่องราววันนั้นจนถึงคุมวัน
รอยจูบที่ประทับไว้อยู่ในใบหน้าก่อนเราจากกัน ยังชัดเจนไม่เคยแปรผัน อย่างนั้นมิคลาย
** ใจหวังเหวิดเตลิดไป ตอใดแล้วหลาว
ฝากให้ลมพัดไปบอกข่าว ว่าหาดทรายขาวยังรอน้องอยู่
ต้นพร้าวไสวท้องเลกว้างไกล รอให้หลบใต้แลหนังลุงโนราห์
มากรีดยางล่องเรือหาปลา ให้บินหลาคืนรัง
อยู่เมืองไกลถ้าน้องเหนื่อยล้า ก็หลบมาก่อนน้อง ถ้าเมืองไกลทำให้มีน้ำตา ก็หลบมาตะน้อง
