นี่คือเวลาเที่ยงคืน
อยากระบาย ทำไมผู้คนล้มตายมากมายขนาดนี้
เศรษฐกิจวุ่นวาย รายได้ไม่มี
เป็นความจัญไรอัปรีย์ชีวิตจริงๆ
บางคนต้องจากไป ด้วยโรคร้าย
บางคนผูกคอตาย เพราะติดหนี้
บางคนนอนนับวัน เมื่อไรมันจะดี
บางคนเคยมั่งมี ตอนนี้ ไม่ต่างกับหมา
เจ้าข้าเอ๋ย เห็นน้ำตาฉันไหม
เจ้าข้าเอ๋ย หมดแรงจะขวนขวาย
เจ้าข้าเอ๋ย ความหวังดูไร้จุดหมาย
เจ้าข้าเอ๋ย เจ้าข้าเอ๋ย
ตกงานไร้เงินจนต้องกลับถิ่นฐาน
ประกอบอาชีพข้างทาง ไม่มีคนเดิน
รายรับน้อยไป รายจ่ายเท่าเดิม
ต้องออกไปเสี่ยงเวียนวน เพื่อคนข้างหลัง
บางทีประสาทแทบพัง กลัวขึ้นสมอง
นั่งมองลูก มองเมีย แม่ฉันที่หลับใหล
กลัวเธอมีอันเป็นไป ร้องไห้อยู่คนเดียว
เจ้าข้าเอ๋ย เห็นน้ำตาฉันไหม
เจ้าข้าเอ๋ย หมดแรงจะขวนขวาย
เจ้าข้าเอ๋ย ความหวังดูไร้จุดหมาย
เจ้าข้าเอ๋ย เจ้าข้าเอ๋ย
ชีวิตไม่มีอะไรจะเสีย พอแล้วไม่ต้องร้อง
จนตรอกนอนตายกูก็ไร้คนมอง
อยู่ในช่วงเลวร้ายไม่มีใครใยดี
แต่ที่สู้ตอนนี้ เพราะมีคนที่รอ
เจ้าข้าเอ๋ย เห็นน้ำตาฉันไหม
เจ้าข้าเอ๋ย หมดแรงจะขวนขวาย
เจ้าข้าเอ๋ย ความหวังดูไร้จุดหมาย
เจ้าข้าเอ๋ย เจ้าข้าเอ๋ย
เหนื่อยก็สู้ตอนนี้ เพราะมีคนที่รอ
