อ่านสมุดบันทึก เขียนบรรยายด้วยลายมือเธอ
เขียนถึงเขาถึงคนเก่า ว่าเธอคิดถึงเขาไม่เคยลืม
มองดูในกระเป๋า เธอยังมีรูปเขาซ่อนอยู่
รูปที่เธอเคยเคียงคู่ ยิ้มหัวเราะด้วยกัน
ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจฉันต้องทน
ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ...
ปิดสมุดบันทึก ทิ้งเรื่องราวของเธอและเขา
ทิ้งให้มันเป็นเรื่องเก่า ให้เวลามันพาให้เลือนไป
รูปเก่าในกระเป๋า อีกไม่นานคงจางซีดไป
นับคืนวันเพื่อเริ่มใหม่ วันที่เราได้รักกัน
แต่ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจฉันต้องทน
ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ...
คงจะมีวันนั้น มันจะมีวันนั้นจริงจริงใช่ไหม...
ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันสักวัน นานแค่ไหนก็รอ...