เหงา..หัวใจเมื่อไหร่ก็ล้า ตั้งแต่วันจากลาครานั้น ฉันยังจดจำ
ที่ตรงนี้ยังคงเหมือนเดิม ไม่แปรเปลี่ยนผัน ในใจฉัน ยังมีพื้นที่หื้อเธอครอบครอง
อยู่แห่งไหน ที่ใดแสนไกล จนสุดขอบฟ้า ภายนัยน์ตา ที่พามองเห็น เป็นเพียงภาพเธอ
ยังคงยิ้มอยู่ในภวังค์ตอนฉันละเมอ ใจนะเออ เจ้าอยู่ตี้ใด โปรดจงกลับมา
* แค่เพียงอยากให้รู้ว่ามีคนตี้เป็นห่วง อยากให้ลมฮักลวง ดวงใจของเธอหื้อมาใกล้ฉัน
เฝ้าแต่เพียงรอคอย แม้นไกลเต้าใดขอใจใกล้กัน
หากมีเพียงซักวัน หวังว่าเฮานั้นได้อยู่ข้างเคียง
