เหตุใดจึงมาทิ้งไป จากกันไปไกลแสนไกล รู้ไหมว่าใจหนึ่งใจ ของฉันจะขาดเหมือนกัน
เคยชินกับการจ้องตา เคยชินกับการได้พูดว่า... ว่ารักเธอ... รักเธอมากกว่าสิ่งใด
* ไม่เคยจะรักเธอน้อยลง จิตใจของฉันยังซื่อตรง
เรื่องราวมันกะทันหันไป ฉันยังไม่ทันได้เตรียมใจ หมดสิ้นกำลังไม่เหลือแรงใจ
** จากนี้จะมีชีวิตไว้เพื่อใคร มันกินข้าวไม่ได้ นอนหายใจแผ่วเบาอย่างนี้
อยากจะใช้ชีวิตกับเธอเหมือนทุกที อยากจะเดินหลีกหนี ไม่อยากเป็นอย่างนี้...
ความทรงจำวิ่งเข้ามา ยืนงงกับรอยน้ำตา ไม่เคยคิดเลยว่า จะเกิดขึ้นมาก่อน
ไม่มีแม้คำจะร่ำลา น้ำเสียงสุดท้ายของวาจา ไม่มีคำบอกลา ตอนเธอมาจากฉันไป
จากนี้จะมีชีวิตไว้เพื่อใคร มันกินข้าวไม่ได้ นอนหายใจแผ่วเบาอย่างนี้
อยากจะใช้ชีวิตกับเธอเหมือนทุกที อยากจะเดินหลีกหนี ไม่อยากเป็นอย่างนี้...
มันเจ็บปวดและหลงทาง มันเจ็บปวดและหลงทาง
มันเจ็บปวดและหลงทาง มันเจ็บปวดและหลงทาง
หลงทาง เจ็บปวดและหลงทาง
หลงทาง เจ็บปวดและหลงทาง
