* บางครั้งเราจำเป็นต้องเลือก ที่จะรักษา ความรู้สึกตัวเอง มากกว่าความสัมพันธ์
เจ็บมาตั้งกี่ครั้ง ต้องช้ำมาตั้งกี่หน พอแล้วไม่ยอมจำนน กับคนอย่างเธอ
บางครั้งก็พยายามมากไป จนใจท้อที่ขอความรักจากใคร
ทังที่รู้ว่าเรานั้นเจ็บทั้งใจ ก็ยังฝืนยังรักแต่เขาใช่ไหม
รักก็รัก เจ็บก็เจ็บ ฝืนแล้วเป็นรอบที่เจ็ด ยังไม่เข็ดไม่หลับจำ
พอแล้วพอ ยิ่งเดินต่อ คนนึงลืม คนนึงก็รอ ขอจากไปไม่กลับมา
เหมือนหนังเรื่องเดิมที่ดูซ้ำๆ ละครบทเดิมยิ่งดูยิ่งช้ำ ก็ยังเจ็บตรงที่เก่า ความเหงาจบลงที่เรา
แม้พยายามจะเปลี่ยนอะไร ก็คงไม่ทำให้เธอเปลี่ยนใจ สุดท้ายก็คงต้องเศร้า นี่คือรางวัลของเรา
ยังทรมานใจ ยังถามว่าทำไม เป็นเพราะว่าเราเลือกที่จะยืน นอนพร้อมกับหยดน้ำตาทุกคืน
แต่วันนี้เลือกจะไป เจ็บแค่ไหนไม่เป็นไร มาถึงตอนจบสักที ก็ขอให้เธอโชคดี
( * )