บุญปานใด๋ให้อ้ายมาเห็น
บุญอันใด๋ให้อ้ายมาพบ
คนผู้จบ คนผู้งาม คือเจ้า
ผักหมเหี่ยน ต้อยต่ำติดดิน
ใฝ่ถวิลเคียงคู่กับผักกาดขาว
น้องคือดาว อ้ายมันส่ำก้อนดิน
ว่าสิหยับสวนหม่อน มาซ้อนสวนหมี่
ย้อนฮักเจ้าอีหลี บ่ได้ตีแถลงเว้า
เห็นว่าเซื้อซาติแห้ง อย่าเหม็นสาบกุยกัน
เกิดเป็นคนนำกัน ได้ฮักกันคือเพิ่นเว้า
เห็นว่าผักขมเหี่ยน น้องอย่าฟ้าวเหยียบย่ำ
บาดมันป่งยอดขาว บาดมันทาวยอดล่าม
หล่าคนงาม ยังสิได้เก็บกิน
อยากสิปีนขึ้นไปเทิงฟ้า
เหลียวเบิ่งท่าคงสิบ่ไหว
ต้องเฮ็ดใจ ย้อนว่าเฮาต่างกันอีหลี
ว่าสิหยับสวนหม่อน มาซ้อนสวนหมี่
ย้อนฮักเจ้าอีหลี บ่ได้ตีแถลงเว้า
เห็นว่าเซื้อซาติแห้ง อย่าเหม็นสาบกุยกัน
เกิดเป็นคนนำกัน ได้ฮักกันคือเพิ่นเว้า
เห็นว่าผักขมเหี่ยน น้องอย่าฟ้าวเหยียบย่ำ
บาดมันป่งยอดขาว บาดมันทาวยอดล่าม
หล่าคนงาม ยังสิได้เก็บกิน
บาดมันป่งยอดขาว บาดมันทาวยอดล่าม
หล่าคนงาม ยังสิได้เก็บกิน
