* มันทรมานภาพเธอลอยขึ้นมา เหมือนกับควันบุหรี่ที่ฉันพึ่งจุดละลอยขึ้นตา
เธอลอยขึ้นมาแล้วกะลอยขึ้นไป สิ่งที่เธอได้ทำวันนั้นฉันยังจำได้ขึ้นใจ Aye Ah
ฉันสาธยายระบายกับความเครียด เธอไม่เข้าใจแล้วไปเพราะความเหี้ย
ข้าวของทุกชิ้นก็โดนเธอปาเขวี้ยง ฉันพูดทุกครั้งต้องการอะไรเนี้ย Ah
ฉันเป็นศิลปิน อาจจะมีสติไม่ดี ฉันไม่มีสเต๊คให้กิน และใช่แน่นอนเธอคงไม่ได้ยิน
อยากให้เธออยู่ ฟังกัน
ไม่ว่ากี่ปีฉันยังจำเธอไม่ลืม เขาเอาเธอไป จนป่านนี้ก็ยังไม่คืน
รู้ว่าเธอรักเขาฉันก็เลยไม่อยากจะฝืน ตอนที่เธอเดินไปไม่เหลืออะไรแม้แรงจะยืน
ฉันก็ได้แต่รอแล้วเฝ้ามองเวลาไกล เธอไปไม่ย้อนคนเหมือนคนก็ตอมใจ
เธอทำให้ฉันต้องหาคนมาตามใจ ถึงแม้สุดท้ายเราต้องแยกและลาไปฉันก็คาใจ
ผมมีบทกวีรัก ที่มันจบจะปีละ ถึงแม้ท้ายบทไม่ดีนัก แต่เป็นช่วงเวลานึงที่ดีครับ
หัวใจที่มอบผมไม่มีกั๊ก แต่ทำไมที่ร่องผมดันมีน้ำ
คำว่าขอโทษผมยังเก็บเอาไว้ไม่กล้าพูดออกไปเป็นวลีลับ
เธอยังแผดกล้า เธอเหมือนแสงแดดที่มันแสบหน้า
นึกถึงเรื่องเธอเหมือนกับแบบว่าภาพที่ซิบซ้อนมาเป็นแสนภาพ
ใช่เลยครับเธอมันแสนสร้าง แรงบันดาลใจเธอมันแสนกล้าน
เธอชั่งดูดีตอนที่แหงนข้าง ตอนที่เธอไปมันกับแฝงว่า
อยากให้เธออยู่ ฟังกันน..
อยากให้เธออยู่ฟังกัน หยุดฟังมัน ถ้าฟิลมันดีเธอก็แค่ปล่อยแล้วค่อยไปหลุดตามทาง
อยากให้เธอหลับตาฟังกลับมาดู ว่าคนคนนี้จะไปให้ไกลจนคนเขาจับตาดู
ให้เธอจงจับใจความ หลับตาดู แล้วเธอจงจับใจตาม ไม่เชื่อลองเปิดตาดู
แล้วเธอจะห่วงไปไย กลัวใครไป ถ้าเธอไม่ไปฉันก็ยังอยู่ ให้เธอลองเปิดตาดู
( * )
