ฮู้จักกัน กะบ่ได้หลายวันปานใด๋ดอกหนอ แต่หัวใจอ้ายมันจั่นจ้อคึดฮอดเขา
ตอนได้เว้านำ กะ ทั้งเขิน ทั้งอาย ตอนเจ้าเงียบไป กะ ใจหาย ใจเหงา
สงสัยเฮา..หลงฮักเขาเข้าแล้วหนอใจ
แต่ละมื้อ ได้แต่จับมือถือ..ส่องเฟซแนวเดียว
จอบเบิ่งจุดสีเขียว เบิ่งเจ้าโพส แล้วกะเทียว..ไลค์ฮูปของเจ้า
แต่ว่าเขาคือบ่มีวี่แวว..ว่าสิมาอ่านแซทของเฮา..
นั่งเบิ่งข้อความเก่า แล้วกะเหงาคอยเจ้าตอบมา
* อยากทักไปหาเขา แต่ว่าโตเก่าเขาบ่ทันอ่าน
เขาคือสิรำคาญ เขาคือยิ้มหวาน..ใส่แซทคนใหม่
น้อยใจ ว่าสิบ่ทักหา แต่ใจผีบ้า..มันอดบ่ได้
ต้องขอโทษเจ้าหลาย ๆ บ่ตอบกะได้ อ้ายบ่สำคัญ
ฮู้บ่หนอ..คนคอยมันแฮงน้อยใจ จักสิเฮ็ดจั่งก็ใจมันคึดฮอด..
( * , * )