ฉันต้องหาของมาเล่ขายคนฉันก็ยังจนทนขาย
เพื่อเป้าหมาย ไม่ขายลูกขายเมียกิน
ฉันไม่ชินการกดขี่จากพันธบัตร ฉันต้องกัดฟันเพื่อประหยัด
ในขณะที่ชนชั้นปกครองยังกดขี่
ฉันอยากหนีจากแรงงาน ไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงทาง
ฉันไปแรงคนอึดเท่าแรงควาย ฉันมีเสียงแต่ฉันไม่มีสิทธิ์
ฉันมีความคิดแต่กลับโดนตีกรอบ
หาว่าฉันรู้แค่จับเสียมแค่จับจอบจับกระสอบ
ฉันไม่เคยจับข้อสอบ บอกฉันเห็นเงินเป็นคำตอบ
บอกฉันเห็นชอบมากว่าชาติ
ชาติเป็นทาสทางการเมือง
ฉันเป็นเหี้ยในกระดาน
ฉันเป็นเหี้*อะไรก็ได้
ที่พวกเขาไม่ต้องการ
เป็นทุกสิ่งเป็นทุกอย่างนอกจากคน
เป็นทุกสิ่งเป็นทุกอย่างนอกจากคน
เหยียบหัวคน ให้จมพื้น
สิได้อยู่อย่างสง่า มานาคาให้ตามรอย
จั่งสิได้สู่ที่สูงเฮ้ย
คนคือคน เป้นคนแท้
ต้องใต้ตีนเป็นเศษฝุ่น
ค่าของคนอยู่ที่คนสิสรรหามาเว่า
ลงคมฆ่า กว่าใส่คนลงคมฆ่า
กว่าใส่คน
เพราะว่าฉันกลัว ฉันจึงลุกขึ้นมาตั้งคำถาม
เพราะว่าฉันโกรธ ฉันจึงลุกขึ้นมาตั้งคำถาม
เพราะว่าฉันโดนกด ฉันจึงลุกขึ้นมาตั้งคำถาม
เพราะว่าฉันโดนเหยียบ ฉันจึงลุกขึ้นมาตั้งคำถาม
ทุกข์บ่มีข้าวอยู่ท้อง สินอนลี้อยู่บ่เป็น
แม้เราจะทุกข์ทน เสื้อผ้าจะใส่แทบไม่มี
แต่ยังดี บ้านเราพอยังมีผนังบ้าน
หากเราทุกข์ยาก จนข้าวไม่มีใส่ท้อง
มีใครบ้างหรือจะอยู่ได้
มีใครบ้างหรือจะอยู่เป็น