เมื่อมองย้อนไปในวันเวลาของเรา
มันเริ่มต้นขึ้นเมื่อใด หรือจะนับวันฉันพบเธอ
วันที่ยิ้มละไมกับความจริงใจง่ายงามที่เราให้กัน
แต่ก่อนนั้นหรือเราจะเคยพบพาน
ที่ป้ายรถเมล์ หรือดูหนังในรอบเดียวกัน
ในร้านกาแฟ เปิดหนังสือบนแผงข้างกัน
เมื่อไม่ถึงเวลา ตั้งใจมองหาเท่าไรก็คงไม่เจอ
กับคนที่รอกันมาแสนนาน
ต่างตามหาหัวใจ เหนื่อยเท่าใดในคืนและวัน
ถ้าเราไม่มาเจอกัน ชีวิตคงหลงทาง
อย่าเดินนำหน้าฉัน เพราะฉันอาจเดินตามเธอไม่ทัน
อย่าเดินตามหลังฉัน เพราะเราอาจพลัดหลงกันไป
ส่งมือเธอมาให้ฉัน เราจะเดินเคียงข้างกันไป
ให้ทุกวันเป็นวันเวลาของเรา
กี่ร้อยเรื่องราวที่เราได้เคยฟันฝ่า
กี่ครั้งที่เวลาช่างดูเหมือนจะไม่เป็นใจ
แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อวันเวลาของเรามาบรรจบกัน
ความรักของเราจึงเริ่มงอกงาม
ต่างตามหาหัวใจ เหนื่อยเท่าใดในคืนและวัน
ถ้าเราไม่มาเจอกัน ชีวิตคงหลงทาง
อย่าเดินนำหน้าฉัน เพราะฉันอาจเดินตามเธอไม่ทัน
อย่าเดินตามหลังฉัน เพราะเราอาจพลัดหลงกันไป
ส่งมือเธอมาให้ฉัน เราจะเดินเคียงข้างกันไป
ให้ทุกวันเป็นวันเวลาของเรา
ให้ทุกวันจากนี้ไปเป็นวันเวลาของเรา
ส่งมือเธอมาให้ฉัน เราจะเดินเคียงข้างกันไป
ให้ทุกวันจากนี้ไปเป็นวันเวลาของเรา