ชาตินี้เกิดมา เหมือนเทวดาไม่รัก จึงมอบแต่ความลำบาก มาเป็นของฝากหัวใจ
ให้รักสับสน ให้ความจนวิ่งชนเรื่อยไป ช่างเถอะชีวิต ไม่คิดเรียกร้องจากใคร
ขอสิทธิ์แค่เพียงร้องไห้ ระบายความช้ำบางคราว
รับบทเศร้าไม่เคยพอหนอชีวิต ฟ้าลิขิตหรือกรรม แต่ปางไหน
จึงซ้ำเติมสาวบ้านนาผู้มาไกล ให้หัวใจเจ็บจนมีน้ำตา
การศึกษาจบลงตรงตอนเริ่ม ราชภัฏครึ่งเทอมเกิดปัญหา
ต้องหยุดเรียนเพราะเงินไม่นำพา ก่อนเข้ามาเสี่ยงดวงในเมืองไกล
งานรายได้สูงสุดวุฒิมอหก เงินเดือนตกสามพันเริ่มหวั่นไหว
เก็บส่งน้องส่งแม่ดูแลยาย หักค่าน้ำค่าไฟไม่ชนเดือน
หวังมีเพื่อนพึ่งพาครายากไร้ ได้พบคนที่รู้ใจหาใครเหมือน
คบหาเป็นคู่รักไม่ถึงเดือน ก็ถูกเตือนว่าลูกเมียเขามาตาม
ต้องหอบช้ำหนีงานเพื่อลืมรัก เออเออ.....
ต้องหอบช้ำหนีงานเพื่อลืมรัก งานก็พักรักก็หล่นคนก็หยาม
จากวันนั้นเป็นต้นมา ชะตากรรม ก็ถูกนำสู่เงาความเศร้าตรม
ความหวังล่มจมเรื่องงานพิการรัก เหนื่อยใจนักอยากเลิกราให้สาสม
แต่คิดถึงคนข้างหลังที่ยังจม ต้องต่อลมเสริมแรงสู้ต่อไป
เมื่ออ่อนไหวก็ร้องไห้แต่ไม่หยุด ต้องพิสูจน์ให้รู้เราสู้ไหว
เข้ามาเถิดความช้ำหากย่ามใจ เคยเจอะมาเท่าไหร่ ยังหยัดยืน
ถอนสะอื้นกลืนน้ำตาหันหน้าสู้ ถึงจะรู้ดวงไม่พอก็จะฝืน
ไม่ร้องขอโชคชะตาจากฟ้าคืน แต่จะยืนสู้ไปเท่าแรงพอ
เจ็บก็ไม่ขออ้อนวอนความเห็นใจ เหนื่อยก็ไม่ท้อขอหยัดยืนสู้ต่อไป
ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้ แต่หัวใจจะไม่ยอม
