อย่างนี้ใช่ไหม เพิ่งได้รู้ว่า ไอ้ความรู้สึกไร้ค่าเป็นอย่างไร
เจอะเองแบบนี้ ตอนที่กลับมา ต้องยืนเซ่อเซ่อหน้าชา ไม่กล้าโทษใคร
เพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยทักมาหา เดี๋ยวค่อยมา ดู แล ตอนนั้นไม่แคร์ ตอนนี้ได้แต่เสียใจ
รับปากเธอไว้ทุกครั้งผ่านมา จำสัญญาไม่เคยได้ โอกาสสุดท้ายหมดไปเมื่อเธอไม่เอา
* สมควรแล้วที่ต้องกระเด็น ออกมาเป็นแค่คนรู้จัก ไม่ควรเป็นคนรักให้ใครเขา
สมควรแล้วต้องยืนห่างห่าง ถูกเททิ้งข้างทางให้ปวดร้าว แต่มันก็ยังไม่เท่าที่ทำกับเธอ
เธอคงอดทน จนถึงที่สุด ขอเคลียร์เท่าไหร่ก็พูดไม่อยากเจอ
ไม่มีใครไหน รอได้เสมอ ฉันเข้าใจเมื่อตอนเสียเธอแต่มันก็สาย
เพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยทักมาหา เดี๋ยวค่อยมา ดู แล ตอนนั้นไม่แคร์ ตอนนี้ได้แต่เสียใจ
รับปากเธอไว้ทุกครั้งผ่านมา จำสัญญาไม่เคยได้ โอกาสสุดท้ายหมดไปเมื่อเธอไม่เอา
เจ็บยังไงก็คงไม่เท่าที่ทำกับเธอ