สบตาเธอตอนไหนหัวใจก็หวั่นไหว ไม่ว่าใครต่อใครมองว่าเธอมันดูร้าย
ความสัมพันธ์เกินจินตนาการโปรดอย่าขัดขืน ถ้าเธอฝืนคงไม่หวาน
* อยู่กันมาร้อยวันฉันว่าเราควรคู่กัน ในค่ำคืนเหน็บหนาวเธอจูบดาวฉันจูบจันทร์
ได้เพียงมองจันทร์ใต้ต้นไม้ เนื้อแนบเนียนเคียงข้างกาย
โอบกอดเธอไว้ไม่ให้ไปไหน ฉันจะห้ามเธอไว้
หากเราเป็นนิทานขอแค่มีเพียงเราสอง จบลงตรงที่นอนในคืนนั้นไม่ใช่ฝัน
รักที่เป็นนิรันดร์ให้อุ่นใจ กลัวคนทำเธอหวั่นไหว อย่าไปกับใคร ซ่อนเธอเอาไว้ ฉันจะซ่อนเธอไว้
แม้วันเวลามันจะผ่านมานับเดือน พอเราอยู่ใกล้กันก็มีคนเข้ามาเตือน
อยู่ห่างเขาอยากสนิทมากเกินไป ความปลอดภัยยังไม่รู้อยู่ที่ใด
ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ได้เป็นเพื่อนเธอ เราสนิทกันยันพี่น้องพ้องเพื่อนเธอ
ฉันไม่รู้ตัวเองจนมีคนเขาทักมา ที่ฉันทำกับเธอมันเกินเพื่อนไปแล้วนะ
เฮ้ยคิดมากไปไม่มีอะไรอย่าอย่าอย่า เขาไม่ชอบฉันมันจะเป็นไปได้หรอ
งั้นพิสูจน์เลยคืนนี้ฉันจะทักดู ถ้ายังไม่รู้ฉันจะลองเคาะประตู
แค่กลัวว่าเธอจะไม่ได้ชอบฉัน ฉันกลัวว่ามันจะเป็นได้แค่ฝัน
เหมือนบทละครมันจบอยู่แค่นั้น เรื่องต่อจากนี้ให้คนไปคิดกัน
( * )
ฉันยังจำได้ดีในวันแรกที่พบเธอ เธอมันขี้ลืมวันเดือนปีที่พบเจอ
ฉันชอบบอกรักเป็นประจำอยู่เรื่อยมา ตอนเธอบอกรักฉันทำไมมีน้ำตา
มันคงจะซึ้งใจคำที่ไม่เคยได้ยิน นี่เธอพูดจริงๆหรือว่าฉันยังไม่ชิน
ที่ฉันวอแวอยากให้เธอมาสนใจ ถ้ากวนมากไปให้อภัยกันได้ไหม
oh yay yay yay ล่องเรือให้ไกลพาออกทะเล oh baby bay ทบทวนจิตใจแล้วย้ายไปไหน
ตอนเธอบอกรักฉัน ฉันสัญญาจะไม่ลืม ดวงใจที่ให้มาไม่มีวันให้เธอคืน..
จะอยู่ตรงนี้จะเคียงข้างกัน ฉันมีแค่เธอในคืนและวัน
ไม่ต้องให้ใครเข้าใจความสัมพันธ์ มันคือความรักแค่เราที่รู้กันก็พอ
