บ่ต้องถ่าเขา เซาได้แล้วเขาบ่กลับมาดอก
บ่ต้องไปคิดฮอด เขายังบ่คิดฮอดเราเลย
อยู่กับความเป็นจริง และความทรงจำที่ฝังในสมอง
ลบเลือนไปได้แล้ว ภาพความฮักที่มีแต่เฮาสอง
ทิ้งไว้เป็นอดีตแล้วเดินจากมาบ่ต้องไปหันมอง
คนสิตาย ทั้งไห้ทั้งฮ้อง คนฮอดบ่ฮักบ่สนใจ
ก็มีแต่เฮาที่ยังฮัก ก็มีแต่เฮาที่ยังรอ
เขาฮอดบ่สนใจอิหยัง
บ่ต้องถ่าเขา เซาได้แล้วเขาบ่กลับมาดอก
บ่ต้องไปคิดฮอด เขายังบ่คิดฮอดเฮาเลย
ร้องโดนปานใด๋ก็ไร้ค่า สิให้คืนมามันเป็นไปบ่ได้เลย
ขนาดอ้อนวอนไม่ให้เขาไป ถิ่มได้เสย
เซาคิดเซาฝันไปเลย เขาเบิดฮักแล้ว
บ่ต้องถ่าเขา เซาได้แล้วเขาบ่กลับมาดอก
บ่ต้องไปคิดฮอด เขายังบ่คิดฮอดเฮาเลย
ร้องโดนปานใด๋ก็ไร้ค่า สิให้คืนมามันเป็นไปบ่ได้เลย
ขนาดอ้อนวอนไม่ให้เขาไป ถิ่มได้เสย
เซาคิดเซาฝันไปเลย เขาเบิดฮักแล้ว
บ่ต้องถ่าเขา เซาได้แล้วเขาบ่กลับมาดอก
บ่ต้องไปคิดฮอด เขายังบ่คิดฮอดเฮาเลย
ร้องโดนปานใด๋ก็ไร้ค่า สิให้คืนมามันเป็นไปบ่ได้เลย
ขนาดอ้อนวอนไม่ให้เขาไป ถิ่มได้เสย
เซาคิดเซาฝันไปเลย เขาเบิดฮักแล้ว
เซาคิดเซาฝันไปเลย เขาบ่ได้ฮักแล้ว