เมื่อกาลเวลานำพาชีวิตของเธอไปจากฉัน กี่ปีกี่เดือนกี่วัน ถึงฉันจะรับไหว
ไม่มีใครรู้เลย ว่าปลายทางมันอยู่ที่ใด แค่รู้ว่าเร็วเกินไปไหมเธอ
เข้าใจว่าทุกชีวิต ล้วนเกิดมา ต้องจบด้วยการจากลาเสมอ
มีคนอื่นอีกเท่าไหร่ ทำไมต้องเป็นเธอ ในตอนนี้ ไม่คาดคิดไม่คาดฝัน
* ทิ้งไว้เพียงความทรงจำดีๆที่มีของเรา รอยยิ้มคำพูดเก่าๆเหล่านั้นเคยสัญญา
ร้องไห้ให้ฟ้าถล่มเธอก็คง ไม่อาจหวนคืนมา ให้รู้ไว้ว่า เธอไม่เคยหายไปจากใจฉัน
** ต่อจากนี้ คงเป็นเพียงเวลาของความคิดถึง เพียงหนึ่ง สิ่งเดียวที่ฉันทำได้
อยากตะโกนให้ก้องฟ้าเธอจะได้ยินฉันไหม แม้ตัวเธอห่างไกล ฉันจะอยู่ให้ไหว
ไม่ต้องห่วงเลย
( * , ** )