คะนึงถึงท่านคราไหน Hu ช่างคับแค้นดวงใจ Hu ฝังอดีตนั้นลงใต้ต้นหลิว
ไม้ใบกิ่งก้านงอกเงย ร่วงโรยไปตามฤดู คือความผันไปตามโชคชะตา
ท่านจากลาไกลทิ้งเงาสนธยา แล้วก็ปล่อยมือละสัมพันธ์ ข้ามสายธาร
* ชาติก่อนพานพบเชื่องช้า (แค่เพียงผิวเผิน) จารึกที่มือนั้น (ข้ามภพข้ามชาติ)
ความเศร้าโศกไหลรินราวหยดหมึกเงาวาว Ho u wow wow
พุทธองค์ว่าไว้ (ปลงใจปล่อยวาง) อย่ารั้งยึดเกี่ยว(อนิจจัง)
จะเดินตามถ้อยวาจาท่านกล่าว เช่นไร?
** คะนึงถึงท่านคราไหน Hu รักไม่ยั่งยืนต้องทนทุกข์นิรันดร์
Hu ไม้ยังผลัดใบ ทิ้งกลีบผกาลอยล่อง
Hu เพราะงั้นการยึดมั่นศรัทธานั้นจึง ช่างไร้ค่าน่าขัน
เว้าวอนร่ำไร เว้าวอนร่ำไร
บัวงามหมื่นพันเติบโต งอกเงยผ่านพ้นคลื่นโคลน รอหยั่งรู้แจ้งในโชคชะตา
ประคำเคลื่อนคล้อย ทรายร่วงตามห้วงกาล ปล่อยวางเมื่อเหนื่อยล้าจะยื้อไว้ จึงเข้าใจ
( * , ** )
