แอบส่งดอกไม้ไปให้ เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดี ๆ ให้เธอ เธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่
เธอไม่ต้องรู้ว่าฉันนั้นคือใคร
ส่งความคิดถึงไปให้ เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจให้เธอ อยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
แค่เพียงช่วยรับมันไป ในทุก ๆ อย่าง
ก็เพียงต้องการ ให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำให้เธอไป
เธอเขียนข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่าสายลมที่หวังดี
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง