ขอโทษจริงจริง ที่วันสำคัญของเธอฉันไม่ได้ไป
มีเพียงจดหมาย ข้างในซอง เขียนเป็นข้อความคำยินดีให้เธออ่าน
แค่เหลือบไปเห็น ในบัตรเชิญ ภาพก็ย้อน ไปเมื่อตอน วันที่กุม มือเธอไว้ ครั้งสุดท้าย
ดีที่สุดแล้ว เธอน่ะคู่ควรกับเขา แม้ว่าวันนี้มันเป็นวันเสาร์ ก็ไม่ได้ไปอีกแล้ว
กับสัญญาที่แล้วเธอ อีกครั้งที่ผิดนัดเธอ
เว้นเพียงแต่เราไปเจอกันวันอื่น คุยด้วยสถานะอื่น ยังพอไหว
* เพียงแค่ได้เห็นเธอในชุดแต่งงาน ฉันก็มีความสุขแล้ว
ไอความเสียใจไม่ได้หายไปไหน แค่ว่าฉันไม่ได้เผยมัน
นานเท่านาน ที่ชายคนนึง คอยเฝ้ามองเธอ
พอรู้อย่างนี้ ค่อย โล่งใจ ได้เห็นเธอยิ้มตัวฉันเองก็มีความสุข
รอยยิ้มในชุดสวยๆสีขาวนี่น่ะ เธอโยนดอกไม้ ฝากให้น้องไปรับเอาไว้แค่ไม่ได้บอกเธอ
คนเปลี่ยนแปลงแต่ฉันยังจมอยู่ กับบทเพลงที่เขียนแต่เรื่องเดิม อยู่อย่างนั้น
( * )
ขอโทษที่ไม่เอาเรื่องเอาราว บางทีก็คบแต่เพื่อนที่เอาแต่เรื่องเมาๆ
เพื่อให้มันบรรเทาแค่อยากให้เธอเข้าใจว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องเบาๆ
แต่ในคืนนี้ลุคนี้ในชุดนี้เลย เธอสวยขึ้นมากจากภาพที่เห็นที่เดิม นี่ผ่านกี่นาทีละนะที่เจอ
ทุกสายตายังคงจับจ้องไปอยู่ที่เธอ
ผมยังมองตามร่างเล็กๆเธอหันหลังโยนช่อดอกไม้ ผมใส่ใจเพียงตอนนี่อยากจะดึงเธอกอดไว้
ความเป็นจริงคือ ต่อจากนี้จะไม่มีคำว่าเธอมาไว้ต่อท้าย ฝากความยินดี
นี่คือทั้งหมดที่ผมจะบอกไว้ ก็ไม่รู้ที่ทำมันดูกระจอกมั้ย ชื่อผมเธอจะนึกออกมั้ย
อันที่จริง ฉันมอง อยู่ตรงนี้ เห็นเธอจูบกับเค้า หัวใจมันอ่อนล้าลง
หวังว่าอาจจะหยุดร้องฉันอาจจะเข้มแข็งแค่อาจจะเท่านั้นเอง
( * , * )
