เนื้อเพลง ธรรมชาติมีบาดแผล โชกฤตภาส
ภูเขาสูงใหญ่เสียดฟ้า เมฆหนาบดบังยอดเขา
มวลพฤกษานั้นแผ่ร่มเงา ลมเศร้ากำลังพัดพา
ดินแดนกว้างใหญ่ไพศาล มีลำธารหล่อเลี้ยงป่าเขา
สัตว์น้อยใหญ่อยู่อาศัยดั่งป่าเรา ธรรมชาติร้อยเรื่องเล่าผ่านชีวิต
แต่เมื่อกาลเวลาหมุนเปลี่ยน ใจคนวนเวียนคิดทำลายป่าเขา
ขูดถากจนป่าไม้หมดร่มเงา สะเทือนถึงฟากฟ้า จนฝนโรยหรั่งริน
* หาย หายไป หายไป หายไป หาย หายไป หายไป ไม่กลับคืน
ผืนป่าก็มีชีวิต ควรครุ่นคิดสักนิดเถิดหนา
เหตุไฉนจึงไม่ช่วยเยียวยา พงพนากำลังโศกเศร้า เพราะใจคน
( * )
